బాల్యమంటే ఓబంగారు గని....:---పోలయ్య కవి కూకట్లపల్లి--హైదరాబాద్

బాల్యమంటే...
ఒక తీయనైన జ్ఞాపకాల పూలబుట్ట
కోటి కోర్కెల చెరగని చిరునవ్వుల చిట్ట
అమ్మానాన్నల కలలపుట్ట ఆశల ఆనకట్ట

బాల్యమంటే...
ఒక పచ్చనిచెట్టు
మధురమైన తేనెపట్టు
దాచుకున్న తీపి జ్ఞాపకాలగుట్టు
ప్రశాంతతకు నిలయమైన గుడిమెట్టు

బాల్యమంటే...
ఒక అల్లరి ఆట,ఒక కమ్మనిపాట
ఒక మధురమైన మాట ముత్యాలమూట
ఒక బంగరు బాట గుబాళించే ఒక పూలతోట

బాల్యమంటే...
అంతులేని అమాయకత్వం
హద్దేలేని స్వేచ్ఛ, కల్లాకపటంలేని
మాయమర్మం ఎరుగని ఓ సుందర మందార
మకరందభరిత మచ్చలేని స్వచ్చమైన పచ్చనిజీవితం

బాల్యమంటే...
ఎవరికైనా ఒక తీపి అనుభవం
వెనక్కి తిరిగి చూస్తే బాల్యంలోకి తొంగి చూస్తే ఎన్నో మధురాతి మధురమైన మరపురాని తీపిజ్ఞాపకాలో

బాల్రమంటే...
ఎక్కడం దిగడం, ఏడ్వడం నవ్వడం
బాల్యం అంటే ఒక ఆశ, ఒక కమ్మని కల
తల్లిదండ్రులకు ఒక బరువు,ఒక పరువు ఒక బాధ్యత