చిత్రానికి కవిత ; - కోరాడ నరసింహా రావు !

 చెట్టంత మనిషి... !
  తనచేతులారా... తననే... 
     నరుక్కుంటున్నాడని.... 
   తెలుసుకోలేక పోతున్నాడు !
కూడు, గుడ్డ, గూడు.... 
  తానే యైన చెట్టును... 
     నిలువునా కూల్చేస్తూ ..., 
       కూడుని , గుడ్డని,గూడుని 
      దూరంచేసుకుంటున్నాడు!
మన ఊపిరి  తానే యని... 
    తెలుసుకోలేక., తన ఊపిరి 
. తీసేస్తూప్రాణవాయువందక...
      విల విల లాడేడు... !
చెట్టులేనిదే... 
  మనిషికి బ్రతుకు ఉండునా ?
    బ్రతికినంత కాలమే కాదు 
      చివరకు నువ్ చచ్చినా... 
       నిన్ను కాల్చి బూడిదచేసేది
         చెట్టే నని తెలుసుకోర....
              ఓ వెర్రిమనిషీ... !!
.      ********