సుప్రభాత కవిత ; - బృంద

గాలి సరాగాలు వింటూ

కొమ్మ ఉయ్యాల లూగే

మరుమల్లె వెదజల్లే పరిమళాలు

ఆస్వాదించే మనసు

పొందే అనుభూతికి

సాటి వుంటుందా?

చీకట్లను చీలుస్తూ....

పదునైన కిరణాల బాణాల

పరంపర కురిపిస్తూ

తూరుపు కొండల మధ్య

వెలిగే దీపాన్ని చూసి

అబ్బురపడని మనసు

ఉంటుందా?

ఆకులన్నీ రాల్చుకుని

సర్వసంగపరిత్యాగిలా మిగిలిన

మోడైనా చిన్ని చిన్ని

చివురులతో నిండైన పచ్చదనంతో

నిలిచి హాయిగా కొత్తగా బ్రతుకు

మొదలెట్టే వృక్షం చెప్పే విషయం

కన్నా గొప్ప పాఠముంటుందా?

నీటినంతా పోగుచేసి

గుండెనిండా మమతలా 

నింపుకుని

కురిపించి మురిపించి

అవసరాలు గమనించే

మబ్బుకన్నా నేస్తం మరోటి

లఉంటుందా??

నీరు దాచిన మబ్బులెన్నో

దాపునే తిరుగుతున్నా

కొంచెమైనా తడి తగలక

పొంగు కుంగులకు అతీతంగా

ఉండాలని నింగి మనకు చెప్పే

హితవు కన్నా పరమార్ధం

వేరేది వుంటుందా?

ఆకు మొగ్గ పువ్వు

కాయ కాండం శాఖ

అన్నీ మనకోసమే ఇస్తూ

ఇవ్వటంలో ఉన్న

సంతోషాన్ని మనకు

తెలియచేసే చెట్టు

కన్నా హితులు వుంటారా?

జగతినంతా చైతన్యపరచి

సకల సృష్టినీ రక్షిస్తూ

క్రమం తప్పక వచ్చే

కరుణామూర్తి  భాస్కరుడికన్నా

ఆప్తులైన మిత్రులుంటారా?

🌸🌸 సుప్రభాతం 🌸🌸