1913 సంవత్సరం. దక్షిణాఫ్రికాలో భారతీయుల జీవనం కష్టాల పాలైంది. శ్వేతజాతి ప్రభుత్వం కొత్తగా అమలు చేసిన చట్టాల ప్రకారం, భారతీయ కార్మికులు తమ ఒప్పందాలు ముగిసిన తర్వాత కూడా పన్నులు చెల్లించకపోతే జైలుకు వెళ్ళాలి. ఇది బానిసత్వం మాదిరిగానే ఉందని గాంధీజీ గుర్తించారు. ముఖ్యంగా మహిళలపై ఈ పన్ను మరింత భారమయ్యింది.
ఈ సమయంలో, నాటల్ ప్రాంతంలో నివసిస్తున్న కొందరు భారతీయ మహిళలు గాంధీజీ వద్దకు వచ్చారు. వారు కన్నీళ్లతో, బాధతో “ఈ అన్యాయం ఇక మేము భరించలేం. మీరు మాకు దారి చూపండి” అని వేడుకున్నారు. గాంధీజీ హృదయం కదిలిపోయింది. ఇప్పటి వరకు ఆయన ఉద్యమాలు ప్రధానంగా పురుషులపై ఆధారపడ్డాయి. కానీ ఈసారి, మహిళలే ముందడుగు వేసేందుకు సిద్ధమయ్యారు.
గాంధీజీ వారిని ఆపలేదు. బదులుగా, “మీ ధైర్యమే ఈ పోరాటానికి కొత్త శక్తి ఇస్తుంది” అని ప్రోత్సహించారు. నాటల్, ట్రాన్స్వాల్ ప్రాంతాల మహిళలు పన్నులు చెల్లించకుండా నిరసన తెలిపారు. వారు శాంతియుతంగా ప్రదర్శనలు చేశారు, తమ బాధలను ప్రభుత్వానికి తెలియజేశారు.
ప్రభుత్వం ఈ నిరసనను సహించలేక, వందలాది మహిళలను అరెస్టు చేసింది. కొందరిని చిన్నపిల్లలతోపాటు జైలుకి పంపారు. జైలు గోడల మధ్యన కూడా వారు వెనకడుగు వేయలేదు. ఆకలి, వ్యాధులు, కష్టాలు వారిని అణగదీయలేకపోయాయి. ఈ సంఘటన గాంధీజీకి కూడా కొత్త బోధన ఇచ్చింది. “అహింసా యుద్ధంలో మహిళల ధైర్యం పురుషుల కంటే ఎక్కువగా నిలుస్తుంది” అని ఆయన గుండె నిండా భావించారు.
ఈ ఉద్యమం దక్షిణాఫ్రికా అంతటా భారతీయులను ఒకే గళంతో నిలబెట్టింది. పురుషులు, మహిళలు, పెద్దలు, పిల్లలు అందరూ కలసి అన్యాయానికి వ్యతిరేకంగా పోరాడారు. చివరకు ఈ నిరసన అంతర్జాతీయ దృష్టిని ఆకర్షించింది. దక్షిణాఫ్రికా ప్రభుత్వం వెనకడుగు వేసి, కొంతమేర రాయితీలు ఇవ్వాల్సి వచ్చింది.
ఈ సంఘటనలో గాంధీజీ ఒక మహత్తరమైన సత్యాన్ని అనుభవించారు—సత్యాగ్రహానికి లింగభేదం లేదు. ధైర్యం, త్యాగం ఎక్కడ ఉంటే అక్కడే నిజమైన శక్తి.
ఈ కథ మనకు నేర్పే నీతి ఏమిటంటే—మహిళల ధైర్యం సమాజ మార్పుకు ప్రేరణ. అన్యాయం ఎంత గట్టిగా ఉన్నా, సత్యం, అహింసతో కూడిన పోరాటం దాన్ని కూలగొడుతుంది.
ఈ సమయంలో, నాటల్ ప్రాంతంలో నివసిస్తున్న కొందరు భారతీయ మహిళలు గాంధీజీ వద్దకు వచ్చారు. వారు కన్నీళ్లతో, బాధతో “ఈ అన్యాయం ఇక మేము భరించలేం. మీరు మాకు దారి చూపండి” అని వేడుకున్నారు. గాంధీజీ హృదయం కదిలిపోయింది. ఇప్పటి వరకు ఆయన ఉద్యమాలు ప్రధానంగా పురుషులపై ఆధారపడ్డాయి. కానీ ఈసారి, మహిళలే ముందడుగు వేసేందుకు సిద్ధమయ్యారు.
గాంధీజీ వారిని ఆపలేదు. బదులుగా, “మీ ధైర్యమే ఈ పోరాటానికి కొత్త శక్తి ఇస్తుంది” అని ప్రోత్సహించారు. నాటల్, ట్రాన్స్వాల్ ప్రాంతాల మహిళలు పన్నులు చెల్లించకుండా నిరసన తెలిపారు. వారు శాంతియుతంగా ప్రదర్శనలు చేశారు, తమ బాధలను ప్రభుత్వానికి తెలియజేశారు.
ప్రభుత్వం ఈ నిరసనను సహించలేక, వందలాది మహిళలను అరెస్టు చేసింది. కొందరిని చిన్నపిల్లలతోపాటు జైలుకి పంపారు. జైలు గోడల మధ్యన కూడా వారు వెనకడుగు వేయలేదు. ఆకలి, వ్యాధులు, కష్టాలు వారిని అణగదీయలేకపోయాయి. ఈ సంఘటన గాంధీజీకి కూడా కొత్త బోధన ఇచ్చింది. “అహింసా యుద్ధంలో మహిళల ధైర్యం పురుషుల కంటే ఎక్కువగా నిలుస్తుంది” అని ఆయన గుండె నిండా భావించారు.
ఈ ఉద్యమం దక్షిణాఫ్రికా అంతటా భారతీయులను ఒకే గళంతో నిలబెట్టింది. పురుషులు, మహిళలు, పెద్దలు, పిల్లలు అందరూ కలసి అన్యాయానికి వ్యతిరేకంగా పోరాడారు. చివరకు ఈ నిరసన అంతర్జాతీయ దృష్టిని ఆకర్షించింది. దక్షిణాఫ్రికా ప్రభుత్వం వెనకడుగు వేసి, కొంతమేర రాయితీలు ఇవ్వాల్సి వచ్చింది.
ఈ సంఘటనలో గాంధీజీ ఒక మహత్తరమైన సత్యాన్ని అనుభవించారు—సత్యాగ్రహానికి లింగభేదం లేదు. ధైర్యం, త్యాగం ఎక్కడ ఉంటే అక్కడే నిజమైన శక్తి.
ఈ కథ మనకు నేర్పే నీతి ఏమిటంటే—మహిళల ధైర్యం సమాజ మార్పుకు ప్రేరణ. అన్యాయం ఎంత గట్టిగా ఉన్నా, సత్యం, అహింసతో కూడిన పోరాటం దాన్ని కూలగొడుతుంది.
addComments
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి