న్యాయ విద్య కోసం లండన్ చేరుకున్న మోహన్దాస్ కరంచంద్ గాంధీకి అక్కడ ఎదురైన అతిపెద్ద సవాలు పాశ్చాత్య సంస్కృతికి అనుగుణంగా మారడం. తన గ్రామీణ నేపథ్యం, సాధారణ అలవాట్ల కారణంగా, లండన్ సమాజంలో ఇమడటం ఆయనకు కష్టమైంది. లండన్ యువకులు తనను 'అనాగరికుడు'గా చూడకూడదని, వారిలో ఒకరిగా కనిపించాలని ఆయన మొదట్లో తీవ్రంగా ప్రయత్నించారు. ఈ ప్రయత్నంలో, గాంధీజీ తన భారతీయ గుర్తింపును కాపాడుకోవడం మరియు పాశ్చాత్య జీవన విధానాన్ని అనుకరించడం అనే రెండు ధృవాల మధ్య తీవ్రమైన సంఘర్షణను ఎదుర్కొన్నారు.
లండన్ వచ్చిన కొత్తలో, యూరోపియన్ దుస్తులు ధరించడం ఆయనకు చాలా ఇబ్బందికరంగా ఉండేది. అయినప్పటికీ, 'బారిస్టర్' హోదాకు తగినట్లుగా కనిపించాలని భావించారు. ఖరీదైన లండన్ సూట్లు, మెరిసే హ్యాట్లు మరియు సొగసైన టైలు ధరించడానికి ప్రయత్నించారు. ఆయన ఖర్చులను లెక్క చేయకుండా, ఓ అద్దె ఇంట్లో చేరి, పాశ్చాత్య సభ్యత నేర్చుకోవడానికి ప్రయత్నించారు. ఈ ఆడంబరం వెనుక, 'తాను ఒక భారతీయ యువకుడినై ఉండి, పాశ్చాత్యులకు తీసిపోకూడదు' అనే ఆత్మగౌరవ పోరాటం ఉండేది.
పాశ్చాత్య నాగరికతలో భాగమైన నృత్యం నేర్చుకోవాలని కూడా గాంధీజీ ప్రయత్నించారు. ఆయన నృత్య తరగతులకు వెళ్లడం, సంగీతం నేర్చుకోవడం కోసం కొంత డబ్బు ఖర్చు చేయడం జరిగింది. అయితే, సాధారణ నృత్యకారులకు ఉండాల్సినంత వేగం, పట్టుదల తనలో లేదని త్వరలోనే గ్రహించారు. ఈ ప్రయత్నం గురించి ఆయన ఆత్మకథలో రాస్తూ, "ఎన్ని పాఠాలు నేర్చుకున్నా, నా కాలి కదలికలు నేల మీదనే ఉండిపోయాయి, గాలిలో తేలలేదు" అని సరదాగా పేర్కొన్నారు. ఈ నృత్య ప్రయత్నాన్ని మధ్యలోనే మానేసి, ఈ సమయాన్ని, డబ్బును చదువుకు, నిజమైన నైపుణ్యాలకు వెచ్చించాలని నిర్ణయించుకున్నారు.
కొంతకాలం అనుకరణ చేసిన తర్వాత, గాంధీజీ తన ప్రయత్నంలోని అసహజతను గుర్తించారు. నృత్యం, ఫ్యాషన్ వంటి వాటిపై పెట్టిన సమయం, శక్తి వృధా అని ఆయనకు అర్థమైంది. 'నేనెవరు?' అనే ప్రశ్న ఆయనను వేధించింది. తన తల్లికి ఇచ్చిన మాట, భారతీయ సంస్కారం, నిరాడంబరత తనకు ఎక్కువ ముఖ్యం అని గ్రహించారు. దాంతో, ఆయన ఆ నకిలీ ఆడంబరాన్ని వదిలిపెట్టి, పొదుపు, సరళత వైపు దృష్టి సారించారు. ఈ సంఘర్షణే భవిష్యత్తులో ఆయనను మహాత్ముడిగా మార్చడానికి అవసరమైన ఆత్మ పరిశోధనకు దారితీసింది.
లండన్ వచ్చిన కొత్తలో, యూరోపియన్ దుస్తులు ధరించడం ఆయనకు చాలా ఇబ్బందికరంగా ఉండేది. అయినప్పటికీ, 'బారిస్టర్' హోదాకు తగినట్లుగా కనిపించాలని భావించారు. ఖరీదైన లండన్ సూట్లు, మెరిసే హ్యాట్లు మరియు సొగసైన టైలు ధరించడానికి ప్రయత్నించారు. ఆయన ఖర్చులను లెక్క చేయకుండా, ఓ అద్దె ఇంట్లో చేరి, పాశ్చాత్య సభ్యత నేర్చుకోవడానికి ప్రయత్నించారు. ఈ ఆడంబరం వెనుక, 'తాను ఒక భారతీయ యువకుడినై ఉండి, పాశ్చాత్యులకు తీసిపోకూడదు' అనే ఆత్మగౌరవ పోరాటం ఉండేది.
పాశ్చాత్య నాగరికతలో భాగమైన నృత్యం నేర్చుకోవాలని కూడా గాంధీజీ ప్రయత్నించారు. ఆయన నృత్య తరగతులకు వెళ్లడం, సంగీతం నేర్చుకోవడం కోసం కొంత డబ్బు ఖర్చు చేయడం జరిగింది. అయితే, సాధారణ నృత్యకారులకు ఉండాల్సినంత వేగం, పట్టుదల తనలో లేదని త్వరలోనే గ్రహించారు. ఈ ప్రయత్నం గురించి ఆయన ఆత్మకథలో రాస్తూ, "ఎన్ని పాఠాలు నేర్చుకున్నా, నా కాలి కదలికలు నేల మీదనే ఉండిపోయాయి, గాలిలో తేలలేదు" అని సరదాగా పేర్కొన్నారు. ఈ నృత్య ప్రయత్నాన్ని మధ్యలోనే మానేసి, ఈ సమయాన్ని, డబ్బును చదువుకు, నిజమైన నైపుణ్యాలకు వెచ్చించాలని నిర్ణయించుకున్నారు.
కొంతకాలం అనుకరణ చేసిన తర్వాత, గాంధీజీ తన ప్రయత్నంలోని అసహజతను గుర్తించారు. నృత్యం, ఫ్యాషన్ వంటి వాటిపై పెట్టిన సమయం, శక్తి వృధా అని ఆయనకు అర్థమైంది. 'నేనెవరు?' అనే ప్రశ్న ఆయనను వేధించింది. తన తల్లికి ఇచ్చిన మాట, భారతీయ సంస్కారం, నిరాడంబరత తనకు ఎక్కువ ముఖ్యం అని గ్రహించారు. దాంతో, ఆయన ఆ నకిలీ ఆడంబరాన్ని వదిలిపెట్టి, పొదుపు, సరళత వైపు దృష్టి సారించారు. ఈ సంఘర్షణే భవిష్యత్తులో ఆయనను మహాత్ముడిగా మార్చడానికి అవసరమైన ఆత్మ పరిశోధనకు దారితీసింది.
addComments
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి