గాలిమేడలు;-సంధ్యా కుమరి ఎరుసు-కలం స్నేహం

యవ్వనపు తొలి పొంగులు

అన్ని నాకే తెలుసనుకునే రోజులు-

అంతటా నేనే అనుకుంటూ 

ఈ నేల,ఆ నింగితోనే 

సయ్యాటలాడాలని

తహతహలాడే తుంటరి వయసు,

మనసంతా తుళ్ళింతే

వలచినవన్నీ కావాలనే ఊహల్లో 

ఉర్రూతలూగుతా

గాలిమేడలు కట్టేస్తూ నిదురించే

తలగడలో ఎన్ని ఊసులు 

పండించేస్తామో!

రంగు రంగుల ప్రపంచంలో

ఒక్కొక్క హంగూ చేజారుతుంటే

ఊహల్లో కట్టిన ఆ గాలి మేడల

పరదాలు ఒక్కొక్కటిగా 

తొలుగుతుంటే కాని కానరాలేదు

ఉవ్విళ్ళూరే కొంటె వయసుకు 

కోరికలే గుర్రాలై,ఊహలకే రెక్కలు 

మొలిపించే కాలంలో కట్టిన 

గాలి మేడలు, ఆ అద్దాలసౌధం

చిన్న వానకే కుప్పకూలిపోవడం-

ఎందరికో గుణపాఠంగా 

మిగిలిపోవడం 

ఇదొక నగ్న సత్యం

గాలి మేడలతో,పేకమేడలతో

అద్దాల సౌధాలు నిర్మించుకుంటే 

కుప్పకూలక మానవు;

ఇకనైనా ప్రగతి పధంలో నడుద్దాం

సమాజానికి దేశానికి వన్నెతెచ్చే

దారుల్లో నడుద్దాం