యవ్వనపు తొలి పొంగులు
అన్ని నాకే తెలుసనుకునే రోజులు-
అంతటా నేనే అనుకుంటూ
ఈ నేల,ఆ నింగితోనే
సయ్యాటలాడాలని
తహతహలాడే తుంటరి వయసు,
మనసంతా తుళ్ళింతే
వలచినవన్నీ కావాలనే ఊహల్లో
ఉర్రూతలూగుతా
గాలిమేడలు కట్టేస్తూ నిదురించే
తలగడలో ఎన్ని ఊసులు
పండించేస్తామో!
రంగు రంగుల ప్రపంచంలో
ఒక్కొక్క హంగూ చేజారుతుంటే
ఊహల్లో కట్టిన ఆ గాలి మేడల
పరదాలు ఒక్కొక్కటిగా
తొలుగుతుంటే కాని కానరాలేదు
ఉవ్విళ్ళూరే కొంటె వయసుకు
కోరికలే గుర్రాలై,ఊహలకే రెక్కలు
మొలిపించే కాలంలో కట్టిన
గాలి మేడలు, ఆ అద్దాలసౌధం
చిన్న వానకే కుప్పకూలిపోవడం-
ఎందరికో గుణపాఠంగా
మిగిలిపోవడం
ఇదొక నగ్న సత్యం
గాలి మేడలతో,పేకమేడలతో
అద్దాల సౌధాలు నిర్మించుకుంటే
కుప్పకూలక మానవు;
ఇకనైనా ప్రగతి పధంలో నడుద్దాం
సమాజానికి దేశానికి వన్నెతెచ్చే
దారుల్లో నడుద్దాం
addComments
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి