అది
పుట్టుక కాదు
అమ్మ ప్రసవ వేదన
కదిలితేనే మొదలు బతుకు యాత్ర ఎవరిదైనా
తొలి నవ్వు చాచిన రెక్కల పక్షి కోరిక ఎగిరే నింగి స్వేచ్ఛ నేను
ఆకులు ఆలపించే జోలపాట వింటే
తీరొక్క వలయం వ్యాసార్థ భ్రమణం తెలిసింది
పడిలేవడమే బతుకు నిర్వచనమని
నేను
ఒంటరనే కాబోలు అమ్మ తోడొచ్చింది గూటిలో ఏకాకి కాదు మేము రుధిరకావ్యం రాసిన జంట కవులం
నేను
స్నేహాల చినుకులు పరిచిన చిత్తడి
ఆత్మీయ హితగురువులు తెరిచిన గగనమంత కిటికి
జననం అర్థం బోధపడేసరికి నాలో
ఉదయ రాగాలు మధ్యాహ్న గీతాలు నడిచేపోయె బిరబిర
ఒడుదుడుకుల ఆటే సంగీతసంధ్య
చీకటి సంద్రంలో చేరగ నిద్రాకాలం చేరువాయే
నన్ను బతికించిన చల్లని చూపుల అలాయ్ బలాయ్ కీ
నన్ను నడిపిన ఆత్మీయ యాదోంకీ బారాత్ ఆలోచనలకూ
వంచని తల వంచి అందించే
ఆత్మ నమస్సులు చిరుతడి గుండెతో
నాలో
మానవీయ బీజం నాటిన
సమాజ సహస్ర హస్తాలకూ ధన్యవాదాలు
మానవత్వగవాక్షం తెరుచుకున్న మట్టి మనిషిని నేను
పుట్టడం సృష్టిలో అదీ
సంవేదనల మనిషిగా మరీ అద్భుతం
బాధలు ఒంపుకున్న పాట నేను
అనంతనొప్పిని ఒడిసిపట్టిన చేదు గుళికను కూడా
ఈ పుట్టుకకు
నిజమైన అర్థవంతమైన గీతాంజలి నేనే
addComments
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి