విశ్వమంతా విస్తరించేది: -కవి రత్న సాహిత్య ధీర సహస్ర కవి భూషణ్-పోలయ్య కూకట్లపల్లి-అత్తాపూర్ హైదరాబాద్

నిందల నిప్పులు చెరగకు..!

విమర్శల విషాన్ని చిమ్మకు..!!

ఓ మిత్రమా..!

నా హృదయ హిత నేస్తమా..!

కష్టాల కత్తుల్ని ఒడిసిపట్టి

చీకటి గుహలలో నడుస్తూ...

ఎన్ని సంకటాలు అడ్డుకున్నా...

ఎన్ని ఎదురు గాలులు వీచినా...

బ్రతుకు బాటలో ఎన్ని బాధల 

భయాల భూతాలు పట్టి పీడించినా...

సముద్రపు అలలెంత హాని తలపెట్టినా

ఎన్ని విపత్తుల వరదలు పొంగిపొరలినా...

సమస్యల సునామీలు చుట్టుముట్టినా...

ఎన్ని అవాంతరాల అరణ్యాలెదురొచ్చినా..

నీ మనస్సు నీలాకాశపు నిర్మల తేజమై...

ప్రతిఉదయం ఒక వెలుగుల వేదిక కావాలి... 

ఎవరెంతగా వెనక్కి లాగినా...

పదునైన విమర్శల 

విషపు బాణాలు విసిరినా...

నిందల నిప్పులు చెరిగినా...

నిర్భయంగా నిలబడి...

అడవిలో సింహంలా గర్జించాలి...

అవాంతరాల అగ్నిని...

ధైర్యపు గాలివై ఆర్పివేయాలి...

ఎగిసిపడే సమస్యల అలలకు

స్థితప్రజ్ఞతనే శిలగా నిలబడాలి...

సందేహాల నీడల్ని 

వేదనల వలయాన్ని దాటిపోవాలి...

బలహీనతల బెంగను జయించాలి...

నీ "ఆశయాలు" నింగిలో 

తారలై మెరవాలి...

నీ "సంకల్పం" 

పర్వత శిఖరాన్ని 

అధిరోహించాలి...

నీ "సహనం" సముద్రపు 

లోతుల్ని కొలవాలి...

లక్ష్య సాధనలో...

"వెనక్కిచూసే కళ్ళు" కాదు నీవి...

నిరాశల్ని గాలికి వదిలేయాలి...

నిట్టూర్పుల్ని నవ్వులనదిలో కలిపేయాలి...

ఆశల ఆకాశపు నక్షత్రాన్ని 

అందుకోవాలన్న తపన పట్టుదలే...

నీ లక్ష్యమైతే గగన వీధుల్ని దాటి

అంతరిక్షపు అంచుల్ని చేరుకోగలవు... 

నీ ప్రయాణం అరుణోదయ కాంతిలా

ప్రతిఉదయానికి కొత్తఆశల్ని పంచాలి...

నీ కసి కృషి నీలిమేఘాలవలె...

కరిగి కరిగి...కురిసి కురిసి

ప్రేమపంటల్ని పండించాలి...

ప్రతివిజయం ముందు

అన్ని చింతలే...చితిమంటలే...

అన్ని ఇబ్బందులే...చిమ్మచీకట్లే...

ఆ తరువాత మ్రోగేది వేలాది చప్పట్లే...

కప్పేది సత్కారాల సన్మానాల జరీదుప్పట్లే...

విశ్వమంతా విస్తరించేది...

నీ కీర్తి...నీ ఖ్యాతియే...

నలుదిక్కులా...ప్రకాశించేది నీ ప్రతిభే...

ప్రతిచోటా ప్రతినోటా ప్రతిధ్యనించేది...

నీ సాహసం...నీ పట్టుదల...నీ దీక్షా దక్షతలే...

నీ అఖండ విజయాల ముచ్చట్లే...