‘కనువిప్పు: - -వి.వి.వి.కామేశ్వరి (v³k)-వెలగలేరు-7799686600

 కరోనా కాలంలో ఇంటిలో నుంచే పని చేయటానికి ఉద్యోగస్తులందరూ అలవాటుపడిన రోజులు. విషమ పరిస్థితులు తగ్గుముఖం పట్టటంతో వారానికి రెండు రోజులు ఆఫీసులకు రమ్మని అధికారికంగా మెసేజ్ రావటంతో, ఎండాకాలంలో వీచే వడగాలుల తాకిడికి తట్టుకోలేక ఉక్కిరిబిక్కిరి అవుతున్నప్పటికీ, తప్పక గూడు విడిచి ఆహారానికై పయనమైన పక్షుల్లా ఆఫీసుకు బయలుదేరారు రమ్య, రవి.
కార్యకలాపాలను ముగించి లాప్టాప్ లున్న సంచిని భుజానికి తగిలించుకుని ఇంటికి తిరిగి వెడుతున్న సమయంలో, బండి అంగుళం కూడా కదలనని మొరాయించింది. ఆ రోజే ‘ఆటో కార్మికుల సమ్మె’ అని తెలిసి ఉసూరుమంటూ కాళ్ళకు పని చెప్పారు. అనుకోకుండా వాన మొదలయ్యింది. చూస్తుండగానే వాన ఉధృతి పెరిగి, గొడుగు కూడా గాలి తీవ్రతకు తిరగబడి చేతిలో ఆగటం లేదు. వాన చినుకు వెలిసే వరకు, కాసేపు ఎక్కడైనా తలదాచుకుందామనుకునుకుంటున్న వారికి, ఒక పక్కగా రేకుల షెడ్ కనిపించింది.
“ఏమంటున్నారండీ! ఆ బిచ్చగాడు, గంటకి అయిదు వందలు అడుగుతున్నాడా? అవి డబ్బులా? లేక చిల్లర పెంకులా? ఈ మహానుభావుడి ఆశకు అంతం లేనట్టుంది. ఆ చెట్టు కింద నిలుచుందాం” అంది, ఆ షెడ్డులో కూర్చుని తాపీగా చుట్ట కాలుస్తున్న ఆ వ్యక్తి చేసిన డిమాండ్ కు ఆశ్చర్యంతో నోరు వెళ్ళబెట్టిన రమ్య.
ఆ పక్కన ఉన్న చెట్టును నాటి, నీరు పోసి తనే పెంచాడట. ఎండాకాలంలో నీడను ఇస్తూ… ఏసీ లో ఉన్నట్టుంటుందట. వానాకాలంలో జడివానకు తడవకుండా గొడుగులా కాపాడుతుందట. దాని కింద నుంచుంటే, గంటకి రెండు వందలంటున్నాడు. ఏదైనా… ఫోన్ పే చెయ్యాలి. మీ ఇట్టం బాబయ్య అంటున్నాడు రమ్యా! ఏం చేద్దాం, చెట్టా?… షెడ్డా? నీ ఇష్టం డియర్” అన్నాడు.
“ముందు ఈ ఈదురు గాలికి గొంతు ఎండి పోతోంది. ఆ కుండలో మంచినీళ్ళు ఈ సీసాలో తీసుకురండి” అడిగింది రమ్య.
“భలే దానివే, ముందు మంచినీరే అడిగాను. లీటరు నలభై రూపాయలంటున్నాడు” కుండ బద్దలు కొట్టినట్టు చెప్పాడు రవి.
మారు మాట లేకుండా ఇద్దరూ వెనుతిరిగారు.
******
కొమ్మలను ఊపి ఆశీర్వదిస్తున్నట్లు ఆనందం వ్యక్తపరిచింది, వారి ఇంటిముందున్న వేపచెట్టు. ఆకులు రాలుతున్నాయన్న నెపంతో చెట్టును కొట్టి, పక్కనే ఉన్న బావిలో నీటి కోసం వచ్చే జనం గోల భరించలేక పోతున్నాను. బావి పూడ్పించమని రవి చెవి కింద జోరీగలా నస పెట్టే రమ్య తన అభిప్రాయం మార్చుకోవటంతో.
*సమాప్తం*