నీవే నా తొలి నోటిపాఠం,
నీ చేతిలో నేర్చుకున్న తొలి అక్షరం.
నీ గుండెదడనే నా లాలిపాట,
నీ ముద్దు పదమే నాకు మంగళగీతం.
ప్రతి మలుపులో నన్ను రక్షించిన నీ చాటేనా దేవత,
చీకటి వచ్చినా నీవున్నావన్న భరోసా చాలు.
నీ నీడలోనే భయం కరుగుతుంది,
నీ గాలి తాకిడిలోనే ధైర్యం పుట్తుతుంది.
తినే ముందు నన్ను తినిపించే త్యాగం నీది,
నిద్రలోనైనా నా కలల పహరాదారు నీవే.
నువ్వు నవ్వితే నాకు ఉత్సవం,
నువ్వు బాధపడితే నా లోకం ఆగిపోతుంది.
నీ ఆశీస్సులే నన్ను కాపాడే కవచం,
నీ ప్రేమే నాకు చివరి వరకు తోడుగా నిలిచే ఆశ్రయం.
నీవు నలుగురితో నవ్వుతూ ఉన్నప్పుడే,
నాకు విజయానికీ అర్హత చేకూరుతుంది.
అమ్మ! నీ కోసం ఏ పుష్పమో సరిపోదు,
నీ ప్రేమకు ఏ కవిత్వమూ పూర్తికాదు.
కానీ నా హృదయం నిండుగా ఈ రోజు,
నీకి నమస్కరిస్తూ ఇలా చెబుతోంది...
"జన్మలు పోతూ పోతూ
మారినా,
నీ కొడుకునే మిగిలిపోతాను.
నువ్వు నాకు తల్లి అన్న గౌరవమే
నా జీవితం మొత్తానికీ గౌరవవాక్యంగా మిగిలిపోతుంది."
addComments
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి