నా పేరు మునీశ్వర రావు, నా భార్య పేరు
ముగాంబిక. మా ఇంటిపేరు శాంతినిలయం . మేముండేది, ప్రశాంతి నగర్ లో.
పదిహేనేళ్ల క్రిందట, ఇరవై మంది మిత్రులం
రిటైర్మెంట్, దగ్గర పడుతున్నప్పుడు, వూరికి, దూరంగా , ఈ కాలనీలో ఇల్లు కట్టుకున్నాము.
పిల్లలందరూ దూరంగా వున్నారు. అందరి
ఇళ్లల్లో వృద్ధ జంటలే !
ఓ మూడు, నాలుగేళ్ల క్రితం దాక, మా కాలనీ చాలా ప్రశాంతంగానే , ఉండేది .
కానీ తరువాత మొదలైంది :-
ఉదయం సరిగ్గా ఐదు గంటలకు, ఢిల్లీలో
పెద్దవాళ్ళ సమాధుల దగ్గర సర్వమత
ప్రార్ధనలు పాడినట్లుగా , మా కాలనీకి
నాలుగు వైపులనుంచి నాలుగు మతాల
మైకులు , తలుపులన్నీ మూసుకున్నా
ఇంట్లోకి దూరిపోతాయి . కొంచెం చిన్నగా
అన్నా పెట్టమని చెపుదామని వెళితే, అక్కడ ఎవరు వుండరు . ఒక సి. డి.
పెట్టేసి, తను ఇంటికి పోయి ముసుగుతన్ని పడుకుంటాడు . ఇది
దాదాపు ఒక గంట భరింeచాలి .
వెంటనే ఇంకో మైక్. " షెపద్ లేలియా హమ్నే స్వచ్ఛ భారత్కా " అంటూ
లొడలొడా శబ్దం చేస్తూ చెత్తబండి రొధ మొదలు!
"అమ్మా, లేత బెండకాయలు . మొగ్గలు.
ఇప్పుడే కోసుకొస్తున్నా, పొయ్యి చూపిస్తే
ఉడికిపోతాయి, "అని వూరిస్తూ, ఒకడి కేకలు .
"టమోటా కిలో ఇరవై , రెండు కిలోలు ముప్పై, రండి రండ"ని ఆశ పెడుతూ ఇంకోడు,
"కొత్తిమెరమ్మా, ఫ్రెష్, కట్ట పదే . పచ్చడి చేసుకు తింటే ఆకలి బాగా అవుతుంద"ని,
"వంతెన బూజు " గారిలా ఆరోగ్య సూత్రాలు చెపుతూ మరొకడు .
"పేపర్ కొంటాన్ , కాగితాల్ కొంటాన్ ,
పుస్తకాలు కొంటాన్ , విరిగిపోయిన కుర్చిలున్నా, పగిలిపోయిన డ్రమ్ములున్న
పాడైపోయిన కూలర్లున్న , పనిచెయ్యని
ఫ్రిడ్జిలున్న కొంటా , "మరో మైక్.
ఈ గోలలన్నీ , ఐన తరువాత , భోంచేసి
కాసేపు , రెస్ట్ తీసుకునే సమయానికి ,
ట్రింగ్, ట్రింగ్, ఫోన్లు. "లోను కావాలా ,
ఇన్సూరెన్సు చేస్తారా , లే అవుట్ ప్లాట్లు, ".
ఇంతలో తలుపు చప్పుడు . "ఏ పేపర్ వేయించుకుంటున్నారు . మా పేపర్ తీసుకోండి" , మొహమాటం పెట్టేయటం.
ఈ గోలకు అలవాటైపోయి , ఏది వినిపించక పోయినా , ఏమిటి ఇంకా
కొత్తిమెర వాడు రాలేదని అనుకోవటం ,!
ఫోన్ మోగలేదని ఎదురు చూడటం !!.
ఇందులో, మొదట పేర్కొన్న విభాగం తప్ప , మిగతా వారందరిది , బ్రతుకు
తెరువు . వారిని కించ పరచాలని కాదు , కానీ
కాలనీ అంతా , వినిపించేటట్లు , టి.వి.
పెట్టె మహాను భావులు కొందరున్నారు .
వారికి "పెద్ద నమస్కారం " అనడం తప్ప ఏమి చేయ
గలం.
addComments
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి