మౌనరాగం;-పి. పద్మావతి-కలం-స్నేహం

 తొలి పొద్దు పొడిచే వేళలో
కోయిల స్వరాల పల్లకి లో
వలపుల తలపుల సందడిలో
కనురెప్పల కాటుక కన్నులలో
పరువపు తలపుల
బందీనై
ఓ మౌనరాగం స్వరముల రాగాలై
మదినే దోచేస్తుంటే..
ఊహల పొదరింట్లో
చెలిమి చెంగల్వలై
విరిసిన హరివిల్లుల
రంగుల కలల ప్రపంచం లో నీతోనే చెప్పాలని
ఓ గుప్పెడంత స్నేహం పొందాలని మదిలో
కలవరింతలై కలవరపెడుతున్నా..
చిరు జల్లుల మమతల
కౌగిలిలో
చలచల్లగ వీచే చల్లని గాలుల ఊయలలో
లతలా పెనవేసిన ఈ బంధం
జన్మ జన్మల అనుబంధమై జీవితమంతా నిలవాలని
ప్రతిక్షణం నీవే నా సొంతమవ్వాలని
కలిసుండాలని
ఆ చిత్తరువునే చిత్రంగా ఒక సెల్ఫీ ప్లీజ్ అంటూ మదిలోనే దాచేసా..
ఇంతివి నీ వంటూ చేమంతి వి-బంతివి పూబంతివి నీవంటూ
నీ నవ్వుంటే తిరునాళ్ళే అంటూ
 కనుగీటే నీ చిలిపి చేష్టల విందులే నావంటూ మురిసిపోవాలని
నీ మనసున మనసై కొలువై జీవితమంతా కాపలానే శాశ్వతంగా 
తోడూ-నీడై,  కలకాలం కలిసుండాలని
నుదిటిపై నీ సొగసే సింధూరంగా నిలపాలని, 
సౌభాగ్యంతో మెరవాలని నీ ఆరాధనలో భారంగా
 క్షణమే యుగమై కాలంతో కరిగి పోతున్నా కొవ్వొత్తిలా...