అమ్మ నన్ను పుట్టనివ్వు
నాన్న నన్ను ఎదగనివ్వు
ఆడపిల్ల ఆశలనూ
సాధించీ చూపనివ్వు
కట్నాలకు భయపడుతూ
కామాంధులకు బెదురుతూ
అన్యాయం చేయొద్దు
పురిటిలోనే చంపుతూ
నవమాసాలు మోసి
రక్తం ధారవోసి
మాతృమూర్తి ప్రేమను
పోవద్దు త్రుంచేసి
బుడిబుడి అడుగులతో
ఉన్నత చదువులతో
లోకానికి చూపుతాను
శక్తీ యుక్తులతో
సంస్కృతిని మరువొద్దు
ఆంక్షలను పెట్టొద్దు
సృష్టికి మూలం తానే
అపురూపమే కద్దు
లింగనిర్దారణలతో
స్త్రీ జాతిని చులకనతో
భవితనడ్డుకుంటున్నరు
ప్రగతి కవరోధమెంతో
మానవజన్మ విశిష్టము
స్తీ జన్మే అపురూపము
పవిత్ర భారతoలో
ఘోరమైనా తప్పిదము
అమ్మ ఒడిల బజ్జుకొని
నాన్నతోను ఆడుకొని
ఇల్లంత సందడితో
నింపుతాను అల్లరిని
అన్నయ్యకు తోడబుట్టి
ప్రేమతోడ రాఖి కట్టి
అనుబంధమై నిలుస్తా
మమతలనే మూటగట్టి
సంక్రాంతీ ముగ్గులతో
అవనియంత వెలుగులతో
ఇంద్రధనసు నేలదింపి
గెంతుదను సంబరంతో.. (127-137)
addComments
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి