సామెత కథ : ఎం. బిందు మాధవి

కుండలో అన్నం కుండలో ఉండాలి,

పిల్లలు దుడ్డు ముక్కల్లాగా ఉండాలి!

‘ప్రభాకర్’, ‘వినిత’ భార్యాభర్తలు. వాళ్ళకి ఇద్దరు పిల్లలు - బాబీ, ప్రియ. వారిది మధ్య తరగతి కుటుంబమే అయినా వినిత జాగ్రత్త మంతురాలు అవటం వల్ల డబ్బుకి వెతుక్కోకుండా సంతృప్తిగానే జీవితం గడుస్తున్నది.

వినిత పిల్లల పెంపకంలో బాగా శ్రద్ధగా ఉంటుంది. వాళ్ళ కాలనీలో ఇద్దరు ముగ్గురు పిల్లలు ‘ఢిల్లీ పబ్లిక్ స్కూల్’ లో చదువుతున్నారు. అక్కడ ‘ఫీజులు కొంచెం ఎక్కువ’ని ఆ పిల్లల తల్లుల సంభాషణ లో తెలిసింది. ఇద్దరు పిల్లల్ని అక్కడ చదివించటం తమకు కొంచెం భారమౌతుం దని వినిత ఆలోచిస్తున్నది. ఆ మాటే ప్రభాకర్ తో అన్నది.

‘ఫరవాలేదు, ఇంకో ఖర్చు తగ్గించుకుని వారిని ఆ స్కూల్ లో చేరుద్దామ’ని ప్రభాకర్ కూడా వినిత ఆలోచన కి వత్తాసు పలికాడు. సరే ఆ సంవత్సరం ప్రయత్నం చేసి అక్కడే చేర్చారు.

ఇక అప్పటినించీ ఇద్దరికీ ప్రతి ‘క్వార్టర్ ఫీజు’, ‘బస్ చార్జీలు’ కట్టటం కొంచెం భారంగా అనిపిస్తున్నది, ప్రభాకర్ కి. ఇది కాక స్కూల్ వాళ్ళ ఆదేశం ప్రకారం ‘ప్రాజెక్ట్ వర్క్’లనీ, ఇతరత్రా ‘యాక్టివిటీస్’ అనీ ఏవో ఒక ఖర్చులు పెరిగాయి.

కావాలనే చేర్చారు కనుక ‘వినిత’ ఇంట్లో జాగ్రత్తగా, పొదుపుగా అన్ని ఖర్చులు బేరీజు వేసుకుని, ప్రభాకర్ తెచ్చే జీతం నెల అవసరాలకి లేదనుకోకుండా ఖర్చు చేస్తున్నది. పిల్లలు తరువాతి క్లాస్ లోకి వచ్చారు. ఇంక ఖర్చులు పెరిగేవే కానీ తగ్గేదేమీ ఉండదు కద!

ప్రభాకర్ కి ఆ వూళ్ళోనే దూరంగా ఉండే ఆఫీస్ కి బదిలీ అయింది. అప్పటి వరకు, అతను స్కూటర్ మీద ఆఫీస్ కి వెళ్ళి వచ్చేవాడు. అతనికి స్కూటర్ నడపటం వల్ల spondilitis వచ్చింది. స్కూటర్ నడపద్దని డాక్టర్లు చెప్పారు. కారు కొనుక్కుందామనుకున్నాడు. మొత్తం తనే పెట్టుబడి పెట్టి కొనలేడు. అందుకని ఆఫీస్ లో లోన్ పెట్టి కొనాలంటే, నెల నెలా వాయిదా కట్టాలంటే, చేతికి వచ్చే నికర జీతం తగ్గుతుంది. ఎలా ఖర్చులు నిర్వహించాలో తెలియక మల్లగుల్లాలు పడుతున్నాడు.

అతను దేని గురించో ఆలోచిస్తూ దిగులు పడుతున్నాడని వినిత గమనించింది. ‘విషయమేంట’ని అడిగింది. ప్రభాకర్ విషయం చెబుతూ, ‘మనం తొందర పడి పిల్లల్ని ఆ స్కూల్ లో చేర్చామేమో, ఖర్చులకి సర్దుబాటు చెయ్యటం కష్టమౌతున్నది’ అన్నాడు. ‘ఇంక ఇతర ఏ అత్యవసర ఖర్చులకి మన చేతిలో వెసులుబాటు లేకుండా ఉన్నది’ అన్నాడు. ‘అయ్యో అలా అనుకుంటే ఎలాగండీ, మంచి స్కూల్లో చేరిస్తే మనం వెనక్కి తిరిగి చూడక్కరలేదు, వాళ్ళ భవిష్యత్తు బాగుంటుంది, మనలాగా ఏదో చిన్న జీతాల ఉద్యోగాలు చెయ్యకుండా వాళ్ళైనా జీవితంలో మంచి స్థితి కి వెళ్ళటానికి పునాది వేసినట్టు అవుతుందని, మిగిలిన పిల్లల్ని చూసి మనంకూడా పిల్లల్ని మంచి స్కూల్లో చేర్చాము’.

"కుండలో అన్నం కుండలో ఉండాలి పిల్లలు దుడ్డు ముక్కల్లాగా ఉండాలి" అనుకుంటే ఎలాగా అంటూ, ‘నేను కూడా పగలు ఏదో రకంగా ఓ పది రూపాయలు సంపాదించే మార్గం ఆలోచిస్తాను’ అన్నది.

అప్పటి నించీ వినిత పగలు data entry operator గా చేరి, పనిని పిల్లల స్కూల్ టైం తో కలిసొచ్చేట్లు వీలుగా చేసుకుని సంపాదించటం మొదలు పెట్టింది.

* * *