వడగళ్లవాన.: - వసుధారాణి.

 యెనిమిదో  తరగతిలో ఉండగా అనుకుంటా ఓ సాయంత్రం వేళ బడినుంచి వచ్చాక మా సావిత్రి అక్కయ్యా వాళ్ళయింట్లో నేను మా అక్కయ్య పిల్లలు చిన్నారి ,కిషోర్ వాళ్ల ఇంటి ముందు గేటుకు ఇంటికి మధ్యలో బారుగా ఉండే సిమెంట్ చప్టా పై తొక్కుడుబిళ్ళా గడులు గీసుకుని ఆడుకుంటున్నాం.

నేను తొక్కుడుబిళ్ళా ఆటలోని అన్ని అంకాలూ  బాగా ఆడగలను కానీ చివరికి కాలిబొటన వేలుకు చూపుడు వేలుకు మధ్యన  బిళ్ళని బిగించి అన్నిగడులూ కుంటిన తర్వాత  కాలితోనే బిళ్ళని గీటు బయటకి విసిరేసే దగ్గర ఫైల్ అయిపోతుండేదాన్ని. ఆ బేజారులో గీతని తొక్కేసి తొక్కలేదని పిల్లల్ని దాబాయించి,లేదా బతిమాలో ,బామాలో,అచ్చికబుచ్చికలాడో ఏదో విధంగా ఆ అంకం దాటేసేదాన్ని.

ఇలా  తొండి తొక్కుడుబిళ్ళా ఆట సాగుతుండగా ఉరుములు మెరుపులు లేకుండా హఠాత్తుగా ఓ వాన చినుకు పడింది సరే అనుకుని లెక్కచేయకుండా ఆడుతుంటే  చెయ్యిచాచుకుని బిళ్ళ అరచేతిలో పెట్టుకుని ఎగురుతున్న నా చేతిలోకి గుండ్రటి పెద్ద సైజు గోలీ అంత మంచు గుండు ,ఒక క్షణం అర్థం కాలేదు ఈలోగా టప్పుటప్పున తలమీదా మాచుట్టూనూ ఇలాంటి  మంచుముక్కలు చురుకు చురుకు దెబ్బలు తగిలేలా.గబగబా అందరం పోర్టికో లోకి పరిగెత్తి చూస్తే బొండుమల్లెపూలలా మొత్తం ఎర్రరంగు చప్టా , మిగిలిన ప్రాంతం అంతా కూడా నిండిపోయాయి క్షణాలలో.ఇంతకు ముందు ఎప్పుడూ చూడలేదు అలాంటి వర్షం.

ఇంతలో మా అక్కయ్య బయటికి వచ్చి చెప్పింది  అది వడగళ్ల వాన అని.బయటికి వెళ్లద్దు దెబ్బలు తగులుతాయి ఒక్కోసారి పెద్ద మంచుముక్కలు పడతాయి అని.

పిల్లలు వర్షంలోకి వెళ్లకుండా ఉండటమా.నేను ఇంట్లోకి పరుగెత్తి రెండు పెద్ద స్టీల్ బేసీన్లు పట్టుకొచ్చా .నేను మా కిషోరూ బేసిన్ ని తలపై పెట్టుకుని మాకు  దెబ్బతగలకుండా వాటిలో పడినన్ని మంచుముక్కలు పట్టుకున్నాం..మంచుమల్లెలలో మాచిన్నారి పాదాలతో నడిచాం.వడగళ్లవానని గెలిచాం అన్న ఫీలింగ్ తో తెగ ఆనంద పడిపోయాం.

మర్నాడు సొట్ట లు పడ్డ బేసిన్లని చూసి మా అక్కకూడా నవ్వుతూ  ఇలాంటి పిల్లల తో నేను కాబట్టి వేగుతున్నా అని ముద్దుగా కోప్పడింది. అయితేనేమి వడగళ్ల వాన ని మేము అనుభవించాం.మళ్లీ ఇప్పటి వరకూ వడగళ్ల వాన నేను చూడనే లేదు.