కొండలనుంచి కోనకి.:-వసుధారాణి.

 మా పెద్దక్కయ్యకి గల అభిరుచుల్లో పురాతన దేవాలయాలసందర్శనం ఒకటి (పాత ఇత్తడి అండాలు,రాగి బిందెలు లాంటివే కాక).కనిగిరి ప్రాంతంలో కల పురాతనమైన భైరవకోన ముందుగానే తెలుసుకుని మరీ వచ్చినట్లుంది.సరే ఇంక వాళ్ళు మాత్రం ఏమి చేస్తారు కొత్తచుట్టరికం కదా .

వ్రతం అయిన మరునాడు ఉదయం మా పెద్దక్కయ్య చంద్రకాంత రంగు చైనా సిల్కు చీర,నేను ముదురు ఆకుపచ్చరంగు జార్జట్ చీరా,సుజాత అని మా ఆడపడుచు ఫ్రెండ్ చెల్లెలు ఇంకో అమ్మాయి కూడా ఏదో ప్లైన్ చీర కట్టుకుని ,అందరం చక్కగా కమాండర్ జీప్ఎక్కి భైరవకోనకి బయలుదేరాం.

దోవఅంతా సూదిమొనల్లాంటి బండలు ఉన్న కొండలు,డిసెంబర్ నెల కనుక రోడ్డుకు రెండువైపులా పచ్చగా పూసిన తంగేడు చెట్లు. మా అక్క జీపు ఆపించి తంగేడుపూలు కోసి తన తల్లో పెట్టుకుని , పూసినతంగేడును చూసి పూలు తల్లో పెట్టుకోకుండా పోగూడదు అనిచెపుతూ నాతల్లో కూడా నాలుగుపూలు తురిమింది.ముదురాకుపచ్చ చీర , తలలో పసుపుపచ్చ తంగేడుపూలు ఓ పాలి ఊహించుకోండి.

ఓ మూడుగంటలు మెటల్ రోడ్డులో ప్రయాణించి భైరవకోన చేరాం.అద్భుతమైన ప్రాచీన గుహాలయాలు , శివుని కన్నా ముందు శక్తిని పూజించిన కాలం నాటివి. 14 వ ఏటనుంచి ప్రతిదినం లలితాపారాయణం నాకు అలవాటు దాంతో ఇంకా ఆనందం అనిపించింది.పౌర్ణమి రోజు చంద్రకిరణాలు అమ్మ వారిమీద పడేలా తొలిచారు ఆగుహని.

ఎత్తైన కొండల మీదనుంచి దూకే అందమైన జలపాతం.రెండురోజుల ముందునుంచి చేస్తున్న కొత్త కోడరికం గట్రా మర్చిపోయి నీళ్ల దగ్గరికి వెళ్లిపోయా, నా వెనకాలే అందరూ.

మా ఆడపడుచు ఎంతో ప్రేమగా ,శ్రద్ధగా ప్యాక్ చేసి ఇచ్చిన పులిహోర ,పెరుగన్నం,స్వీట్లు జలపాతం వాగు పారే పక్కన కూర్చుని తినటం గుర్తుండి పోయే జ్ఞాపకం.

మర్రిచెట్లు,పెద్దపెద్ద మామిడి చెట్లు,ఎర్ర చందనం చెట్లు చుట్టూ వలయాకారంగా కొండలు మనోజ్ఞంగా ఉన్న ఆ ప్రాంతాన్ని వదల లేక వదలేక వదిలి వచ్చాం.

ఇంటిముందు జీప్ ఆగినాక ఒక్కొక్కళ్ళం దిగి అందరం ఒకరిని చూసి ఒకరం నవ్వుకోవటం , మెటల్  రోడ్డు  దయవలన తలపై జుట్టుతో సహా పూర్తిగా దుమ్ముకొట్టుకొని పోయి మట్టి రంగులో  మా చీరలు , ఏచీర  చంద్రకాంతమో, ఈచీర ఆకుపచ్చనో తెలియనంతగా .