నీల -గోపి - గాలిపటం ;- వి. శాంతి ప్రబోధ

 నీల, గోపి స్నేహితులు. ఇద్దరూ పక్క పక్క ఇళ్లలోనే ఉంటారు. ఇద్దరూ కలిసి రోజూ బడికి పోతారు. బడికి పోయేటప్పుడు నీల వాళ్ళ అమ్మ కానీ, నాన్న కానీ దింపుతారు.
బడి నుంచి ఇంటికి వచ్చేటప్పుడు గోపీ వాళ్ళ అమ్మ తీసుకొస్తుంది
ఈ ఇద్దరు జంట పక్షుల లాగా ఆ ఇంట్లోనో ఈ ఇంట్లోనో ఉంటారు.
ఆ రోజు వాళ్ళకి సెలవు. ఇద్దరూ గాలిపటం ఎగరేస్తున్నారు. 
అలా అలా గాలిపటం పైకి పైపైకి పోతున్నది. వాళ్ళకి చాలా ఉత్సాహంగా ఉన్నది.  ఇంకా ఉత్సాహ పడిపోతూ మరింత పైకి వదులుతూ ఆనందపడుతున్నారు. 
అంతలో ఆ గాలిపటం పుటుక్కున తెగింది.  ఎక్కడో పడి పోయింది. 
అది చూసి నీల కు చాలా బాధ కలిగింది. 
పడిపోయిన గాలిపటం కోసం గోపితో కలిసి వెతకడం మొదలు పెట్టింది.
చివరికి అది రెండేళ్ల అవతల ఉన్న తాతయ్య వాళ్ల బిల్డింగ్ మీద నుంచి వేలాడుతూ కనిపించింది. 
ఒరేయ్, గోపీ.. అదిగో అటు చూడు.. అంటూ అటుకేసి పరుగెత్తింది నీల. 
ఆమె వెనకే గోపీ కూడా పరిగెత్తాడు.
డాబా వెనుక వైపు పిట్ట గోడ నుండి ప్రహారీ గోడ వైపు వేలాడుతూ ఉండడం చూశాడు. 
అంతలో నీల ఆ యింటి ప్రహరీ గోడ ఎక్కేసింది.
ఏయ్..  నీలా అట్లా ఎందుకు ఎక్కావు?  గాలిపటం మనకి అందదు. తాతయ్యని అడిగితే వాళ్ళు ఇస్తారు అన్నాడు గోపి. కానీ నీల వినిపించుకోలేదు. 
రెండు కాళ్ళ ముని వేళ్లపై నుంచుని అందుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తున్నది నీల. కానీ, అది అందడం లేదు. గాలికి అటు ఇటు కదులుతున్నది. 
ఒసే.. పడిపోతావే.. జాగ్రత్త."  అరిచాడు గోపి. 
ఒరేయ్.. అట్లా అరవకపోతే, చిన్న కర్ర అందుకోవచ్చుగా..  కసిరింది నీల
కర్ర పుల్ల కోసం వెతుకుతున్నాడు గోపి.
వీళ్ల మాటల అలికిడికి "ఎవరదీ" అంటూ ఇంట్లో నుంచి ముందు వాకిట్లోకి వచ్చింది అవ్వ.  ఎవరూ కనిపించక మళ్ళీ లోపలికి వెళ్ళిపోయింది. 
ఆవిడకి అసలే కోపం ఎక్కువ.  తనని చూస్తే ఏమంటుందోనని భయం వేసింది నీలకి. అట్లాగని గాలిపటం వదిలి పోవడం కూడా ఇష్టం లేదు.
అవ్వ గొంతు వినపడలేదు.  ఇటు రావడం లేదులే... హమ్మయ్య బతికిపోయాను. లేకపోతేనా... తిట్టిపోసేది. అమ్మకి నాన్నకి ఫిర్యాదు చేసేది అనుకుంది నీల. 
సరిగ్గా అప్పుడే గాలికి కొద్దిగా కిందికి జారింది గాలిపటం. 
మళ్లీ ప్రయత్నించింది నీల. 
"ఏయ్.. గాలిపటమా .. ఏంటే నువ్వు.. ఏంటి నీ సంగతి?  ఆ.. , అందినట్టే అందీ అందకుండా ఆటలు ఆడుతున్నావా..?
ఓ గాలిపటమా..అందక పోయావో .. చూడు.. నీ పని చెప్తా .." గాలిపటాన్ని చూస్తూ బెదిరించింది నీల. 
ఈ గోపీగాడేమయ్యాడు అని తిట్టుకుంది. 
మళ్లీ మొన వేళ్లపై నుంచుని అందుకో బోయి డమాల్ మని కింద పడిపోయింది. కెవ్వున అరిచింది.
అయ్యో .. ఏమయిందీ..పరిగెత్తుకొచ్చాడు గోపి. 
మొఖమంతా గీరుకుపోయిన నీల కేసి బాధగా చూశాడు. లే..ఇంటికి పోదాం. చేయి అందించాడు. 
వాడి చేయి అందుకుని లేవబోయింది, కానీ నీల లేవలేక పోయింది. నడుము పట్టేసింది. 
ఆ చప్పుడుకి తాతయ్య "ఎవరదీ .. " అంటూ బయటికి వచ్చాడు. 
అంతలో గాలిపటం గాలికి కిందకు జారి సొరపాదుకు పెట్టిన కర్రకు చిక్కింది.  ఆ గాలిపటం చూడగానే నీల కళ్ళలో మెరుపు మెరిసింది. 
"ఒరేయ్ ఆ గాలిపటం తీయరా గోపి అంటూ పురమాయించి లేచే ప్రయత్నం చేసింది. 
తాతయ్య అడుగుల చప్పుడు దగ్గర అవుతున్నది.  
గాలిపటం అందుకుని "ష్.. ఏం లేదు తాతయ్యా.. "అన్నది నీల.  రెండు చేతులూ చెవులకు పైన కొమ్ముల్లాగా పెట్టి ఊపుతూ వ్వెవ్వే .." అంటూ పరుగు పెట్టా గోపి. 
పట్టేసిన నడుముతో పరిగెత్తలేని నీల ఒరేయ్ గోపీ ఆగరా  అంటూ అరుస్తోంది. 
గోపి చేతిలోని గాలిపటం, నీల మొహం, చేతులపై గీసుకుపోయిన మరకలు  తాతయ్య చూశాడు. 
ఆ పిల్ల చేష్టలకు చిన్నగా నవ్వుకున్నాడు తాతయ్య.