సమాజ సంద్రంలో....
జీవనతాపానికి,
ఆవిరిగా....కరిగిపోయి...
మనో వినీలాకాసం లో...
భావనల మబ్బులుగా...
ఘనీభవిoచి.....,
ఆలోచనా చిరుగాలుల తాకిడికి, కరిగి....,
అక్షరబిందువులుగారాలి,
సాహిత్య నదియై ప్రవహించి
పరీవాహక ప్రాంతాల దాహార్తి దీర్చుచు....,
సద్భావనాల సస్య శ్యామలాన్ని పరచుకుంటూ...
సాగిపోయే... జీవ నదిఅతడు... !
సాహితీ నదిగా అతడు పుట్టటమే
బీడువారిన సమాజ క్షేత్రాలన్నిటినీ ..,
ఆనంద నందన వనాలుగా మార్చటానికి.... !
ఎన్నెన్ని సమస్యల పనుకురాళ్లు అడ్డుతగులుతున్నా..
ఈ మజిలీలన్నీ ముగించుకుని, గమ్యం చేరిపోయినా...,
మరణం లేని సాహితీ జీవ నదియే అతడు .... !!
*******
addComments
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి