బద్ధకం పరమ శత్రువు; --: సి.హెచ్.ప్రతాప్

 ఒకప్పుడు ఒక చిన్న గ్రామంలో ఒక పేద రామశర్మ  ఉండేవాడు. అతను చిన్నప్పటి నుండి తల్లిదండ్రుల అతి గారాబం వలన ఏ విద్యలను సర్రిగా నేర్చుకోలేకపోయాడు. గురువు గారు చెప్పిన పాఠాలు అసలేమాత్రం తలకెక్కేవి కావు. ఎప్పుడూ బద్ధకంగా వుంటూ పగటి కలలు కనేవాడు. తన జాతకంలో మంచి రోజులు వస్తాయని, దాని ఫలితంగా భవిష్యత్తు అద్భుతంగా వుండబోతోందని ఆనందిస్తూ వుండేవాడు. కష్టపడడం వలనే చేతిలోని రేఖలు మారి, జాతకాలు సత్ఫలితాలను చూపిస్తాయని, గాలిలో దీపం పెట్టి , దానిని కాపాడమని దేవుడిని ప్రార్ధిస్తే ఏమీ ప్రయోజనం వుండదని గురువుగారు ఎన్నోసార్లు చెప్పి చూసారు కాని ఆ బ్రాహ్మణుడి తలకు ఎక్కితేనే కదా, ఏ పని చెయ్యకుండా, కనీసం వేద శాస్త్రాలను కూడా అధ్యయనం చెయ్యకుండా ఖాళీగా కూర్చునేవాడు.. ప్రతిరోజు గ్రామస్థులు ఇచ్చే భిక్షతో జీవించేవాడు.
ఒకరోజు యధావిధిగా ఆ రామశర్మ  ఉదయాన్నే లేచి తన ప్రాతఃకాల కర్మలు చేసి భిక్షాటనకు బయలుదేరాడు. అతను ఇంటింటికీ వెళ్ళినప్పుడు, ప్రజలు అతనికి అనేక వస్తువులు ఇచ్చారు. కొందరు పప్పు ఇచ్చారు. మరికొందరు అన్నం పెట్టగా మరికొందరు కూరగాయలు ఇచ్చారు. కానీ ఒక ఉదార మహిళ బ్రాహ్మణుడికి పెద్ద మొత్తంలో పిండిని ఇచ్చింది.
“అయ్యా! ఏమి అదృష్టం. ఈ పిండిని జాగ్రత్తగా వాడుకుంటే నేను ఎక్కువ కాలం భిక్షాటన చేయనవసరం లేదు, నాకు మంచి రోజులు వచ్చాయి" అని రామశర్మ  మనసులో అనుకున్నాడు.
ఇంటికి వెళ్లి మధ్యాహ్న భోజనం వండుకున్నాడు. అతను సుష్టుగా  భోజనం చేసిన తరువాత, రామశర్మ  పిండిని ఒక పెద్ద మట్టి కుండలో వేసి తన మంచం దగ్గర వేలాడదీశాడు. "ఇప్పుడు, ఇది ఎలుకల నుండి సురక్షితంగా ఉంటుంది," అని నులక మంచం పై నడుం వాల్చాడు. పడుకున్నా రామశర్మ చూపంతా ఆ కుండ పైనే వుంది..
అతను ఆలోచించడం ప్రారంభించాడు, “ త్వరలో ఈ ప్రాంతం లో కరువు రాబోతోంది.కరువు వచ్చే వరకు నేను ఈ పిండిని కాపాడుతాను. అప్పుడు ఈ పిండిని  చాలా మంచి ధరకు అమ్ముతాను. దాంతో ఒక ఒక ఆవును కొంటాను . దానిని వయస్సు వచ్చాక ఒక మంచి మేలిరకం ఎద్దుతో జత కట్టిస్తాను. అప్పుదు ఒక చిన్న దూడ పుడుతుంది. అలా నా పశు సంతతి వృద్ధి చెందుతుంది.. వారి పాలతో నేను మరింత డబ్బు సంపాదిస్తాను. నేను చాలా ధనవంతుడిని అవుతాను. నేను నా కోసం ఒక పెద్ద రాజభవనాన్ని నిర్మించుకుంటాను మరియు ఒక అందమైన స్త్రీని వివాహం చేసుకుంటాను ... అప్పుడు మాకు ఒక చిన్న కొడుకు పుడతాడు. నేను గర్వించదగిన తండ్రిని అవుతాను. కొన్ని నెలల్లో నా కొడుకు చిన్న చిన్న అడుగులతో ప్రారంభించి నడవడం నేర్చుకుంటాడు. అతను అల్లరిగా ఉంటాడు అప్పుడూ భయపడుతూ వుంటాను. ఒకరోజు వాడు గుమ్మం దాటి బయటకు వెళ్ళే ప్రయత్నం చేస్తుంటాడు. వంటపనిలో వుండి నా భార్య వాడ్దిని పట్టించుకోదు. ఆమె నిర్లక్ష్య వైఖరికి నాకెంతో కోపం వస్తుంది. వెంటనే ఒక కర్ర తీసుకొని ఆమెను నాలుగు బాదుతాను" మరియు అతనికి."
రామశర్మ  తన కాలు పైకి విసిరాడు. అతని పాదం తలపైకి వేలాడుతున్న పిండి కుండను తాకింది. ఆ కుండ భళ్ళున బద్దలై నేలమీద పడి పిండి అంతా చిందర వందర అయ్యింది. నేలంతా మురికిగా వుండడం వలన కనీసం ఆ పిండిని చేటలోకి ఎత్తుకునే అవకాశం కూడా రామశర్మకు దొరకలేదు. సోమరి రామశర్మ  తన మూర్ఖత్వం మరియు అహంకారానికి తన విలువైన పిండిని కోల్పోయాడు. సోమరితనం మరియు మూర్ఖత్వం అతనికి గుణపాఠం నేర్పింది. కష్టించి పనిచెయ్యకుండా సొమరితనంతో పగటి కలలు కంటూ కూర్చోవడం ఎంత అవివేకమో, అది జీవితాలను ఎలా భ్రష్టు పట్టిస్తుందో అనుభవపూర్వకంగా రామశర్మకు అర్ధమయ్యింది. ఆ రోజు నుండి తన ఆలోచనా విధానాన్ని మార్చుకొని కష్టించి పనిచెయ్యడం నేర్చుకున్నాడు.