మళ్ళీ మళ్ళి గుర్తొస్తుంది..
పదే పదే యాదికి వస్తుంది..
యాభై యేళ్ళు వెనక్కి వెళితే
నా జ్ఞాపకాలు నన్ను ఉక్కిరి బిక్కిరి చేస్తున్నయి.
అక్షరాభ్యాసం చేసింది మొదలు
అన్నీ ఇతిమిద్ధంగా గుర్తులేకున్నా..
అందరిలో ఒకడిగా ఆడుకున్న రోజులు అబ్బురమనిపిస్తూంది..
బడిలో బలపంతో దిద్దిన
అక్షరాలు నా బతుకుకి చెక్కిన
శిలా శాసనాలు అవుతాయని అనుకోలేదు ఆనాడు..
ఆ అక్షరాల దొంతరలే
నా ఐదంకెల జీతానికి
సోపానాలు అవుతాయనీ
అనుకోలేదు ఏనాడు.
పెందలాడి లేచి అమ్మకు
బావి నుండి నీళ్ళు చేదిపెట్టి
గబ గబా తయాారయ్యి
పుస్తకాల సంచి చేతబట్టి
బడికి పరిగెత్తిన రోజులు
భలే భలే అనిపిస్తున్నయి..
తెల్ల చొక్కా ఖాకీ నిక్కరు
నాకెప్పుడూ బోరు రాలేదు
శనివారం రోజు సివిల్ డ్రెస్
నాకెప్పుడూ జోరు పెంచలేదు.
పంతులు చెప్పే పాఠాలు
ఏనాడు బోరు కొట్ట లేదు..
వర్షంలో తడుస్తూ
వీధుల్లో ఆనకట్టలు కట్టి
ఇసుకలో పిచ్చుక గూడ్లు కట్టి
సివిల్ ఇంజనీర్ లా
ఆనందపడ్డ అధ్భుత క్షణాలు
మళ్ళీ వస్తే బాగుండు అనిపిస్తుంది..
అగ్గి పెట్టలతో మోటారు కార్లు
సిగరెట్ల పాకెట్ అట్ట ముక్కలతో
పేక ముక్కల ఆట..
కాలిపోయిన కరెంటు బుగ్గతో
తెగిన సినిమా రీళ్ళతో
గోడ మీద ప్రదర్శనలు..
పాడైన సైకిల్ టైర్లతో
లేదంటే ఇనుప చక్రంతో
వీధుల్లో తిరుగుతూ..
వీధి వీధి నాదే బ్రదర్
కల్మషం లేని స్నేహానికి
హద్దులే లేవు ఆనాడు..
పొట్టి లాగుతో
గంటకు పావలా బెట్టి
సైకిల్ కాంచి తొక్కుతూ
ఊరంతా ఊరేగుతూ..
బలాదూర్ గా తిరిగిన వైనం
16 ఎం ఎం సినిమా అంగట్లో
ఓపెన్ థియేటర్లో చూడడం
భలే భలే ఇష్టం ..
కిక్కిరిసిన తరగతి గది
ఆటస్థలమే లేని ఆధునిక బడి
మోయలేని పుస్తకాల సంచి
వంగి పోయే వీపులు చూస్తే
అయ్యో పాపం అనిపిస్తూంది.
నేటి బాల్యంతో పోల్చుకుంటే
నేను ఎంత అదృష్టవంతుడిని
అనిపిస్తూంది..
పదో తరగతి ఫస్ట్ అంటే
పండగే ఊరంతా..
కాలేజీ చదువంటే
ఉద్యోగం వచ్చినట్టే..
బట్టీ చదువులతో
పదికి పది గ్రేడ్ మార్కులు వచ్చినా
డిగ్రీలు పీజీలు డిస్టింక్షన్ లో పాసైనా
ఓ ఉత్తరం ముక్క రాయరాదు
అంతర్జాలం లేకుంటే అంతా అయోమయమే..నేడు
2 ప్లస్ 2 అంటే
కాల్కులేటర్ కావాలి..
పది ఫోన్ నెంబర్లను గుర్తించుకోలేని నేటి తరం
వంద ఫోన్ నంబర్లను అవలీలగా గుర్తుపెట్టుకునే నాటి తరం..
వంటికి మేధకు పదును పెట్టని
నేటి తరం
రెక్కలు ముక్కలు చేసుకుని
ఆరోగ్యంగా ఉన్న నాటి తరం
కొవ్వు కరిగించుకోడానికి
జిమ్ముల్ల కుస్తీ పట్టే నేటి తరం.
అవసరం కొద్ది సైకిల్ ఆనాడు
ఆరోగ్యం కోసం సైకిల్ ఈనాడు..
మొబైల్ ఫోన్ లేని నాటి తరానికి
ఊరంతా చుట్టాలే..
ఆత్మీయపు పలకరింపులే
బడిలో చదివే వారంతా స్నేహితులే
చదువు చెప్పే పంతుల్లంతా దేవుళ్ళే..
ఫేస్ బుక్ లేని నాటి తరానికి
ఇరుగు పొరుగుతో కబుర్లే
ఇంటిల్లిపాదికి ఇష్టాలు..
కష్టాల్లో వారే ఆపద్భాందవులు..
వాట్సాప్ లేని మా తరానికి
ఉత్తరాలే ప్రత్యుత్తర సమాధానాలు
ఏ సాంకేతికత లేకున్నా
ఎంతో ఆనందంగా గడిపిన ఆ రోజులు..
నిర్మలమైన ఆకాశంలో
చుక్కలు లెక్కెట్టుకుంటూ..
మర్ఫీ, ఫిలిప్స్ రేడియోల్లో
వివిధ భారతి పాటలు వింటూ
హాయిగా నిద్రపోయిన
ఆ రోజులు మళ్ళీ వస్తే బాగుండు..
కాలచక్రం ఒక్క సారిగా వెనక్కి
తిరిగి బడి బాట పడితే బాగుండు..
ఈ యాంత్రిక ప్రపంచం మాయమై
నా బాల్యం మళ్ళీ వస్తే బాగుండు..
ఈ మనీ ప్రపంచంలో మరమనిషిలా కాక
మనుష్యుల మధ్య ఓ మనిషిగా బ్రతికేస్తా..
addComments
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి