నేనే పండుగ:- సంధ్య వడ్లమూడి

నేను పండుగను –

పువ్వులే కాదు, నవ్వులా పూస్తాను,

ప్రతి ఇంటి వాకిలిలో కాదు,

ప్రతి హృదయంలోనూ వెలుగుతాను।

నన్ను చూడగానే మొహాలు మురిసిపోతాయి,

పెద్దల చెవిలో కథల తీపి వినిపిస్తాను,

పిల్లల చేతుల్లో రంగుల గుబ్బలు,

వాళ్ల కన్నుల్లో ఆనందపు వెలుగులు!

నేను వొస్తే...

ఒంటరిగా ఉండేవాడు కూడా పలకరింపు కోరుకుంటాడు,

తన్ను తానే మరిచిపోయినవాడు –

తన జ్ఞాపకాల కెరటాల్లో మునిగిపోతాడు।

నా వస్త్రం కొత్తగా ఉండకపోవచ్చు,

కానీ నా ఉనికిలో నవీనం ఉంటుంది,

నా మాటలు పాతవైనా –

వాటి అర్థం మాత్రం జీవితానికే ఆధారం అవుతాయి।

నేను మందిరాలూ, మార్కెట్లూ మాత్రమే కాదు –

నీ నిదురలో వచ్చిన తల్లి వంటల వాసనను,

నీ బాల్యపు చీరలో మల్లెపూల చిరునవ్వును,

నీ చిన్ననాటి దోసిళ్లలోనూ దాగి ఉంటాను।

నేను పండుగను…

అన్నీ మర్చిపోయే ఒక రోజును కాదు,

నీ జీవితం ఎలా ఉండాలో గుర్తు చేసే రోజును!

నేను పండుగను…

ఓ తాత చెప్పిన ఉపన్యాసం,

ఓ నాయనమ్మ వేసిన శుభకాంక్ష,

ఓ తమ్ముడు అడిగిన జిలేబీ,

ఓ చెల్లి పంచుకున్న పట్టు చీర స్పర్శ!