బారెడు పొద్దెక్కినా ఇంకా వారికి పొద్దుపొడవలేదు కాబోలు...పొట్ట చేత
పట్టుకొని పొరుగు ప్రాంతాలకు పయనమయ్యారు...
మైళ్ళ దూరాన్ని సైతం లెక్కచేయక కాలి నడకన
అడవి బాట బట్టి వేరు వేరుగా విడివడి వలసలుగా వాలిపోయారు...
పొలాలలో పనులను చేసుకుంటూ, పాడి సంపదను ప్రాణంగా
చూసుకుంటూ గూడాలుగా తండాలుగా ఏర్పడి స్థిరంగా నిలబడిపోయారు...
పుడమి తల్లి సేవకులు వారు,ప్రకృతి ప్రేమికులు వారు,
చెమట విలువ తెలిసిన శ్రామికులు వారు,
నిష్కల్మషమైన మనసు కలిగిన నీతి మనుషులు వారు....
వారికీ సంస్కృతీ సంప్రదాయాల పైన పట్టింపులు కొంచెం ఎక్కువే
అందుకే కాలం మారుతున్నా వారి విధివిధానాలలో పెద్దగా
మార్పులుచేర్పులు చోటుచేసుకోలేదు.... యావత్ ప్రపంచం ఆధునికత వైపు పరుగులు పెడుతున్నా
వారు మాత్రం ఇంకా అంధకారంలో బందీలుగానే ఉండిపోయారు...
ఓ వైపు విజ్ఞానం రాకెట్ లాగా అంతరిక్షంలోకి దూసుకు పోతున్నా
వారి పూరి గుడిసెలలో మాత్రం చమురు బుడ్డీలు వెలుగుతూనే వున్నాయి...
నూతన ప్రామాణికాలకు అనుగుణంగా పరికరాలను
కుప్పలు తెప్పలుగా కనిపెడుతున్న
ఎండు కట్టెల పొయ్యలు, మట్టి కుండలో కూడు వండుతూనే వున్నాయి...
జనవాసానికి దూరంగా వారిని వారు వెలి వేసుకుంటున్న తీరు
ఆచార వ్యవహారాల పట్ల వారికి వున్న అమితమైన ప్రేమకు
అందమైన వారి అమాయకత్వానికి అద్దం పడుతాయి...
మిణుకు మిణుకు అద్దాలతో, రంగురంగుల పూసలతో,
తళతళ మెరుపులతో వస్త్రాలను అద్బుతంగా అల్లే వీరి నైపుణ్యానికి,
నిండైన ఆభరణాల అలంకార ప్రావీణ్యానికి ఎవ్వరైనా ముగ్ధులు కాక మానరు...
విధిగా సాగే సామూహిక సంబరాలు, ఆట పాటల
అందమైన నృత్యాలు కూడా వీరి సంస్కృతిలో భాగమే...
నవజీవన రాగాన్ని ఆలపిస్తూ ఆచార వ్యవహారాలను అవసరాలకు
అనుగుణంగా మార్చుకుంటూ...మొత్తంగా మరచిపోతున్న మనం
యథావిధిగా సంసృతిని సంప్రదాయాల్ని కొనసాగిస్తున్నా
వీరి నుంచి కొంతలో కొంతైనా నేర్చుకోవాల్సిన అవసరం ఎంతైనా వుంది....
పట్టుకొని పొరుగు ప్రాంతాలకు పయనమయ్యారు...
మైళ్ళ దూరాన్ని సైతం లెక్కచేయక కాలి నడకన
అడవి బాట బట్టి వేరు వేరుగా విడివడి వలసలుగా వాలిపోయారు...
పొలాలలో పనులను చేసుకుంటూ, పాడి సంపదను ప్రాణంగా
చూసుకుంటూ గూడాలుగా తండాలుగా ఏర్పడి స్థిరంగా నిలబడిపోయారు...
పుడమి తల్లి సేవకులు వారు,ప్రకృతి ప్రేమికులు వారు,
చెమట విలువ తెలిసిన శ్రామికులు వారు,
నిష్కల్మషమైన మనసు కలిగిన నీతి మనుషులు వారు....
వారికీ సంస్కృతీ సంప్రదాయాల పైన పట్టింపులు కొంచెం ఎక్కువే
అందుకే కాలం మారుతున్నా వారి విధివిధానాలలో పెద్దగా
మార్పులుచేర్పులు చోటుచేసుకోలేదు.... యావత్ ప్రపంచం ఆధునికత వైపు పరుగులు పెడుతున్నా
వారు మాత్రం ఇంకా అంధకారంలో బందీలుగానే ఉండిపోయారు...
ఓ వైపు విజ్ఞానం రాకెట్ లాగా అంతరిక్షంలోకి దూసుకు పోతున్నా
వారి పూరి గుడిసెలలో మాత్రం చమురు బుడ్డీలు వెలుగుతూనే వున్నాయి...
నూతన ప్రామాణికాలకు అనుగుణంగా పరికరాలను
కుప్పలు తెప్పలుగా కనిపెడుతున్న
ఎండు కట్టెల పొయ్యలు, మట్టి కుండలో కూడు వండుతూనే వున్నాయి...
జనవాసానికి దూరంగా వారిని వారు వెలి వేసుకుంటున్న తీరు
ఆచార వ్యవహారాల పట్ల వారికి వున్న అమితమైన ప్రేమకు
అందమైన వారి అమాయకత్వానికి అద్దం పడుతాయి...
మిణుకు మిణుకు అద్దాలతో, రంగురంగుల పూసలతో,
తళతళ మెరుపులతో వస్త్రాలను అద్బుతంగా అల్లే వీరి నైపుణ్యానికి,
నిండైన ఆభరణాల అలంకార ప్రావీణ్యానికి ఎవ్వరైనా ముగ్ధులు కాక మానరు...
విధిగా సాగే సామూహిక సంబరాలు, ఆట పాటల
అందమైన నృత్యాలు కూడా వీరి సంస్కృతిలో భాగమే...
నవజీవన రాగాన్ని ఆలపిస్తూ ఆచార వ్యవహారాలను అవసరాలకు
అనుగుణంగా మార్చుకుంటూ...మొత్తంగా మరచిపోతున్న మనం
యథావిధిగా సంసృతిని సంప్రదాయాల్ని కొనసాగిస్తున్నా
వీరి నుంచి కొంతలో కొంతైనా నేర్చుకోవాల్సిన అవసరం ఎంతైనా వుంది....
చాలా బాగుంది మేడం ఆర్టికల్
addComments
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి