ఏనుగు లెంపకాయ :----డా.పోతగాని సత్యనారాయణ

 
"హే, పిల్లీ! నువ్వు అడవికి రాజు కావాలనుకుంటున్నావటగా?" 
గంభీరంగా అరిచింది ఏనుగు, దాని భారీ శరీరం కదులుతుంటే నేల కంపించింది. 
"నువ్వు ఎంతో చిన్నదానివి, బలహీనమైన దానివి! నీకెక్కడది రాజు అయ్యే శక్తి? నాకు చూడు ఎంత బలం ఉందో! ఒకసారి నా ముందు నిలబడి చూడు, నా కాలి బొటనవేలు అంత కూడా లేవు!"
పిల్లి ప్రశాంతంగా, ఏ మాత్రం చలించకుండా ఏనుగు వైపు చూసింది. 
"బలం మాత్రమే రాజు లక్షణం కాదనుకుంటాను, ఏనుగూ! తెలివి, సమయస్ఫూర్తి కూడా చాలా అవసరం. నువ్వు కేవలం భారీ శరీరాన్నే చూస్తున్నావు, కానీ ఆలోచన లోతును చూడటం లేదు," 
పిల్లి తేలికగా బదులిచ్చింది. ఈ మాటలకు ఏనుగుకు ఒళ్ళు మండింది. 
"ఓహో, అంత తెలివైన దానివా? సరే అయితే, నేను పెట్టే పరీక్షలో నెగ్గి నీ తెలివిని, బలాన్ని నిరూపించుకో. లేదంటే, నీ అసమర్థతను ఒప్పుకొని ఈ అడవి నుంచి పారిపో!" 
అని ఘీంకరిస్తూ సవాలు విసిరింది.
"ఈ అడవికి అవతల ఒక ఎత్తైన కొండ ఉంది. ఆ కొండ శిఖరంపై ఉన్న గుహలో ఒక స్వర్ణ పుష్పం ఉంది. దానికి కాపలాగా అడవిలో అత్యంత భయంకరమైన, బలమైన సింహాలు ఉంటాయి. వాటిని ఎదిరించి నువ్వు గెలవాలి, ఆ పుష్పాన్ని తీసుకురావాలి. అప్పుడే నువ్వు రాజు కావడానికి అర్హురాలివి!" 
పిల్లిని అంతం చేయాలని ఏనుగు వేసిన పన్నాగం అది. పిల్లికి ఏనుగు కుయుక్తి వెంటనే అర్థమైంది. తన చిన్న పరిమాణం, పరిమిత బలంతో సింహాలను ఎదుర్కోవడం దాదాపు అసాధ్యమని దానికి తెలుసు. అయినా పిల్లి భయపడలేదు. తన తెలివితేటలతో ఏనుగుకు దీటుగా సమాధానం ఇవ్వాలని నిశ్చయించుకుంది. పిల్లి చిరునవ్వుతో అంది, 
"సరే, మీ పరీక్షకు నేను సిద్ధమే. కానీ ఒక్క షరతు! వయసులోనూ, బలంలోనూ మీరే అధికులు. కాబట్టి, మొదటి పరీక్ష మీకే! నా పరీక్ష చాలా చిన్నది... ఆ కొండలకు వెళ్లే దారిలో ఒక మొసళ్ళ మడుగు ఉంది. మీరు ఆ మడుగులోకి దిగి, ఆవలి ఒడ్డుకు చేరాలి అంతే. ధైర్యం ఉంటే సిద్ధపడండి. లేదంటే, మీ ఓటమిని అంగీకరించండి. నేను మాత్రం నా పరీక్షకు ఎప్పుడూ సిద్ధంగానే ఉంటాను!" 
అంటూ ఏనుగు ఆత్మవిశ్వాసంపై నేరుగా దెబ్బ కొట్టేలా రెచ్చగొట్టింది.
ఏనుగుకు ఎక్కడలేని కోపం వచ్చింది. 
"పిరికిపంద! ధైర్యం లేనిదెవరికో ఇప్పుడే తేలుస్తాను! నాకే సవాలు చేస్తావా?"
అంటూ ఘీంకరిస్తూ, తన బలాన్ని నిరూపించుకోవాలనే తొందరలో ఏమాత్రం ఆలోచించకుండా మొసళ్ళ మడుగులోకి దూకింది. మడుగులోకి ఏనుగు దిగగానే, నీటిలో దాక్కుని ఉన్న మొసళ్ళు ఒక్కసారిగా దాని కాళ్లను పట్టుకున్నాయి. 
ఏనుగు ఎంత ప్రయత్నించినా, తన బలాన్నంతా ఉపయోగించినా మొసళ్ళ ఉక్కు పట్టు నుండి బయటకు రాలేకపోయింది. దాని భారీ శరీరం, బలం ఆ లోతైన మడుగులో కరిగినీరైపోయాయి. నీరసించిపోయింది, నొప్పి, భయంతో విలవిలలాడింది. గత్యంతరం లేక, తన పొరపాటును గ్రహించి, దీనంగా పిల్లిని కాపాడమని, తన గర్వానికి క్షమాపణ కోరింది.
పిల్లి నిదానంగా మొసళ్ళ వద్దకు వెళ్లింది. తన తెలివి, సంభాషణా చాతుర్యంతో మొసళ్ళను ఒప్పించి, ఏనుగును విడిపించమని కోరింది. పిల్లి మాటను గౌరవించి మొసళ్ళు ఏనుగును వదిలిపెట్టాయి. మడుగులో నుండి బయటపడిన ఏనుగు, పిల్లి ముందు తలవంచుకుంది. దాని గర్వం పూర్తిగా తొలిగిపోయింది.
ఈ సంఘటనను చూసిన అడవిలోని జంతువులన్నీ ఆశ్చర్యపోయాయి.
"ఏనుగు లెంపకాయకు, పిల్లి లెంపకాయకు తేడాలేదు" 
అని గుసగుసలాడుకున్నాయి. 
శారీరక బలం మాత్రమే కాదు, తెలివి, సమయస్ఫూర్తి, మరియు వినయం కూడా అంతే ముఖ్యమైనవి అని ఏనుగుకు స్పష్టంగా అర్థమైంది. ఆ రోజు నుండి ఏనుగు తన గర్వాన్ని వదిలిపెట్టి, అందరితో వినయంగా ఉండటం నేర్చుకుంది. అడవికి పిల్లి రాజుగా మారింది. అది తన తెలివితేటలతో, దయతో అడవిని సమర్థవంతంగా పరిపాలించింది, అన్ని జంతువుల మన్ననలను పొందింది.