కొమ్ముల బందీ:---డా.పోతగాని సత్యనారాయణ

 అనగనగా ఒక విశాలమైన అడవిలో పొడవైన, బలమైన కొమ్ములున్న ఒక అందమైన దుప్పి నివసించేది. దానికి తన కొమ్ములు, వాటి బలం, అందం గురించి ఎంతో గర్వం. 
"నా కొమ్ములంతటి బలం, వాటి అందం ఈ అడవిలో ఇంకెవరికీ లేవు. వీటితో నేను దేన్నైనా ఎదిరించగలను, నన్ను ఎవరూ ఓడించలేరు" 
అని తరచుగా అనుకుంటూ ఉండేది. అందుకే అది ఇతర జంతువులతో అంతగా కలవకుండా, తన బలాన్ని నమ్ముకుని ఒంటరిగా ఉండేది. తన కొమ్ములు తనను అన్ని కష్టాల నుంచీ కాపాడతాయని బలంగా నమ్మేది.
ఒక రోజు, దుప్పి ఆహారం కోసం దట్టమైన పొదలున్న ప్రాంతంలోకి వెళ్ళింది. అక్కడ పచ్చిక పుష్కలంగా ఉంది. దుప్పి ఆ పచ్చికను తింటుండగా, దాని భారీ కొమ్ములు చుట్టూ ఉన్న దట్టమైన పొదల కొమ్మలకు చిక్కుకుపోయాయి. ఎంత ప్రయత్నించినా కొమ్ములు ఆ కొమ్మల నుండి బయటపడలేదు. దాని బలమైన కొమ్ములు, వాటితో ఎంత బలంగా కదిపినా, చివరకు మరింత లోతుగా చిక్కుకుపోసాగాయి. దాని గొప్ప బలం, పరాక్రమం ఆ పొదల ముందు పనికిరాకుండా పోయాయి.
దుప్పికి తన కొమ్ములపై ఉన్న నమ్మకం ఒక్కసారిగా సడలిపోయింది. 
"నా కొమ్ములు నన్ను ఈ కష్టం నుండి కాపాడలేకపోతున్నాయి. నా శక్తికి కూడా పరిమితులు ఉన్నాయని ఇప్పుడే తెలిసింది. కేవలం బలం ఉంటే సరిపోదు, కొన్నిసార్లు అది పనికిరాదని" బాధపడింది. 
ఆకలి, అలసటతో అది నిస్సత్తువగా మారి, పొదలలోనే చిక్కుకుపోయింది.
ఆ సమయంలో దానికి,
"కష్టంలో ఉన్నప్పుడే సామర్థ్యానికి పరిమితులు తెలుస్తాయి" 
అనే మాట గుర్తుకొచ్చింది. తన అద్భుతమైన కొమ్ములు, బలం ఇవేవీ ఈ కష్ట సమయంలో తనను కాపాడలేకపోయాయి. కేవలం తన సొంత బలమే కాకుండా, పరిస్థితులకు తగ్గట్టుగా మారడం, లేదా వేరే మార్గాలను ఆలోచించడం ఎంత ముఖ్యమో దానికి అర్థమైంది.
అదృష్టవశాత్తూ, అటుగా ఒక పెద్ద ఏనుగు వెళ్తోంది. ఆ ఏనుగు అడవిలో ఉన్న చెట్లను సులువుగా కూల్చగలదు, దానికి దారుల గురించి కూడా బాగా తెలుసు. ఏనుగు దుప్పి కష్టాన్ని చూసి జాలిపడింది. అది దుప్పి దగ్గరికి వచ్చి, 
"మిత్రమా, నువ్వు పొదల్లో చిక్కుకున్నావు. నీ కొమ్ములు నిన్ను ఇబ్బంది పెడుతున్నాయి. నేను నా తొండంతో ఈ కొమ్మలను పక్కకు లాగి, నీకు దారి చేస్తాను" అని అంది.
దుప్పి మొదట అహంకారంతో నిరాకరించింది. 
"నాలాంటి బలమైన దుప్పికి సాయం చేశానని పదిమందికి చెప్పుకొని తనను అవమానిస్తుందని" అనుకుంది. 
కానీ ప్రాణాపాయ స్థితిలో తన గర్వాన్ని పక్కన పెట్టింది. 
"దయచేసి నాకు సాయం చేయి" అని అభ్యర్థించింది. 
ఏనుగు వెంటనే తన బలమైన తొండంతో దుప్పి కొమ్ములకు చిక్కుకున్న పొదల కొమ్మలను పక్కకు లాగింది. దాని బలమైన తొండంతో పొదలన్నింటినీ సులభంగా తొలగించింది. కొద్దిసేపటికే దుప్పి కొమ్మల బంధం నుండి బయటపడింది.
ప్రాణాలు దక్కిన దుప్పి ఏనుగుకు కృతజ్ఞతలు చెప్పింది. 
"నేను నా కొమ్ములు, బలం గొప్పవని అనుకున్నాను, కానీ నువ్వు లేకపోతే ఈరోజు నా ప్రాణాలు గల్లంతు అయ్యేవి. ప్రతి జీవికి దానిదైన బలం ఉందని, కష్టంలో ఉన్నప్పుడు ఎవరి సహాయం ఎప్పుడు అవసరమవుతుందో చెప్పలేమని నాకు తెలిసింది" అని అంది. 
ఆ రోజు నుండి దుప్పి తన కొమ్ములపై అతి నమ్మకం ఉంచుకోవడం మానేసింది. కేవలం తన కండబలం మాత్రమే కాకుండా, ఇతరుల విలువను గుర్తించడం, వారి సహాయాన్ని తీసుకోవడం, అహంకారాన్ని వదిలిపెట్టి అందరితో కలిసిమెలిసి ఉండటం ఎంత ముఖ్యమో గ్రహించింది.