నువ్వేదెందుకు ?:-----డా.పోతగాని సత్యనారాయణ

 ఒకప్పుడు పచ్చని పొలాలకు, దట్టమైన అడవులకు నడుమ ఉన్న ఒక చిన్న పల్లెటూరిలో రాముడు అనే రైతు ఉండేవాడు. రాముడికి తన పొలం అంటే ప్రాణం. అహర్నిశలు కష్టపడి పొలాన్ని సాగుచేసేవాడు.
అతనికి తోడుగా ఒక నమ్మకమైన కుక్క ఉండేది. ఆ కుక్క కేవలం కాపలా కుక్క మాత్రమే కాదు, రాముడి కుటుంబంలో ఒక సభ్యుడు. ప్రతిరోజూ పొలం పనులకు రాముడితో పాటు వెళ్ళేది, అతని పక్కనే కూర్చుని పనులు గమనిస్తూ ఉండేది.
అదే అడవిలో ఒక నక్క ఉండేది. ఆ నక్క ఎప్పుడూ ఇతరుల కష్టాలను చూసి ఆనందించేది. దానికి పక్కన వాళ్ళు బాధపడితే ఏదో తెలియని సంతోషం. రాముడి పొలంలో పండే పంటను చూసి నక్కకు అసూయ కలిగింది. ఎలాగైనా రాముడికి నష్టం కలిగించాలని, అతన్ని కష్టపెట్టాలని పథకాలు వేయడం మొదలుపెట్టింది.
ఒక రోజు రాత్రి, భారీ వర్షం కురవడం మొదలైంది. ఉరుములు, మెరుపులతో భూమి దద్దరిల్లింది. రాముడు తన పంట గురించి ఆందోళన చెందాడు. కుక్క కూడా భయంతో రాముడి పక్కనే చేరింది. ఆ రాత్రికి రాత్రి కురిసిన వర్షం వల్ల పొలం మొత్తం నీట మునిగింది. తెల్లారేసరికి పొలమంతా వరద నీటితో నిండి, చేతికొచ్చిన పంటంతా నాశనమైపోయింది.
రాముడు పొలం వద్దకు వచ్చి తన సర్వస్వం కోల్పోయినట్లుగా బోరున ఏడ్చాడు. అతని కళ్ళ నుండి ధారలుగా నీరు కారుతున్నాయి. అతని పక్కనే ఉన్న కుక్క కూడా రాముడి బాధను చూసి తట్టుకోలేక, భోరున ఏడవడం మొదలుపెట్టింది. ఆ కుక్క ఏడుపు ఆ ప్రాంతమంతా వినిపించింది. అది కేవలం బాధతో కూడిన ఏడుపు కాదు, తన యజమాని పడిన కష్టాన్ని చూసి కన్నీరు పెట్టుకుంది.
అయితే, ఈ దృశ్యాన్ని చాటుగా గమనిస్తున్న నక్క, రాముడి ఏడుపునీ, కుక్క ఏడుపునీ చూసి పకపకా నవ్వింది.
"హా హా హా! ఈరోజు నాకు పండగే! వీళ్ళ బాధ చూడటానికి ఎంత బాగుందో!"
అంటూ అపహాస్యం చేసింది. దాని నవ్వులో కనీసం జాలి అన్నది లేదు, కరుణ అన్నది లేదు. సరిగ్గా ఇలాంటి సందర్భాల్లోనే, "కుక్క బోరున ఏడ్చినా – నక్క నవ్వుతుంది" అనే సామెత పుట్టింది.
పక్కన ఉన్న ఎలుగుబంటి నక్క నవ్వును చూసి ఆశ్చర్యపోయింది.
"ఏమిటి, వాళ్ళు అంత బాధలో ఉంటే నువ్వు నవ్వుతున్నావ్? ఇది ఎంత అన్యాయం!" అంది.
నక్క బదులిస్తూ, "నాకేంటి? వాళ్ళు కష్టపడితే నాకు ఆనందం. వాళ్ళ దుఃఖం నాకెందుకు?" అని నిస్సిగ్గుగా మాట్లాడింది. ఆ రోజు నక్క ఆనందంగా తిరుగుతూనే ఉంది.
కాలం గడిచింది. కొద్ది రోజుల తర్వాత, అడవిలో విపరీతమైన అగ్నిప్రమాదం జరిగింది. మంటలు వేగంగా వ్యాపించి, నక్క నివసించే ప్రాంతాన్ని చుట్టుముట్టాయి. నక్క భయంతో పరుగులు తీసింది, కానీ మంటలు దానిని చుట్టుముట్టాయి. దాని శరీరానికి మంటలు అంటుకున్నాయి, అది ప్రాణాపాయ స్థితిలో బిగ్గరగా అరిచింది. అప్పుడు రాముడు, అడవిలో జంతువులకు సాయం చేయడానికి వచ్చాడు.
నక్క కాలిపోవడం చూసి, కుక్క కూడా దాని వైపు చూసింది. నక్క పడిన కష్టం చూసి ఎవ్వరూ దానిని కాపాడటానికి రాలేదు, ఎందుకంటే అది ఎప్పుడూ ఇతరులను హేళన చేసేది. రాముడు నక్కను చూసి కాపాడాలనుకున్నాడు. కుక్కను చూస్తూ, "వెళ్లి నక్కను కాపాడు" అని అన్నాడు.
కుక్క కూడా వెంటనే వెళ్లి నక్కను కాపాడింది. ఈ సంఘటన చూసిన నక్కకు తన తప్పు అర్థమైంది. ఒకరి బాధను చూసి నవ్వడం ఎంత పెద్ద తప్పు అని గ్రహించింది. రాముడు తనను కాపాడినందుకు నక్క చాలా పశ్చాత్తాపపడింది. అప్పటి నుండి నక్క తన ప్రవర్తనను మార్చుకుంది, ఇతరుల కష్టాలను చూసి జాలిపడటం నేర్చుకుంది.