తొండ కావరం:- ---డా.పోతగాని సత్యనారాయణ

 ఒక పచ్చని అడవిలో ఎన్నో రకాల జీవులు కలిసిమెలిసి నివసించేవి. ఆ అడవిలో ముగ్గురు స్నేహితులు కూడా ఉండేవారు. కష్టపడి, ముందుచూపుతో పని చేసే బుజ్జి పేడపురుగు, డాంబికంగా కసరత్తులు చేస్తూ రేపటి గురించి ఆలోచించని సోము తొండ, మరియు సమయం చూసి కబళించడానికి కుత్సిత బుద్ధితో కాచుకు కూర్చునే కరుడు పాము. 
ఈ అడవికి గరుడ అనే ఓ పెద్ద గద్ద రాజులా ఉండేది. అది ఆకాశంలో ఎత్తుగా ఎగురుతూ, పదునైన చూపులతో అడవిలో జరిగే ప్రతి కదలికను గమనిస్తూ ఉండేది.
బుజ్జి పేడపురుగు చాలా చురుకైనది. వేసవి కాలంలో మిగతా పురుగులు ఆటలాడుతూ ఉంటే, బుజ్జి మాత్రం రాబోయే శీతాకాలాన్ని దృష్టిలో పెట్టుకుని ఆహారాన్ని సేకరించడంలోనే మునిగిపోయేది. చలికాలంలో ఆహారం దొరకడం ఎంత కష్టమో దానికి బాగా తెలుసు. అందుకే, ప్రతి రోజూ ఎంతో కష్టపడి, చిన్న చిన్న ఆహారపు ముక్కలను పోగుచేసి తన గూటిలో భద్రంగా దాచుకునేది. బుజ్జికి భవిష్యత్తు అవసరాలపై ఉన్న దూరదృష్టికి ఇది చక్కని నిదర్శనం.
ఇక సోము తొండ సంగతి వేరు. అది రోజులో ఎక్కువ సమయం వ్యాయామాలు చేస్తూ, తన దేహదారుఢ్యం గురించి గొప్పలు చెప్పుకోవడంలో గడిపేది. 
"ఓ బుజ్జి! నువ్వు ఎప్పుడూ పనిచేస్తూనే ఉంటావు! జీవితాన్ని ఆనందంగా గడపడం ఎప్పుడు నేర్చుకుంటావు?"
అంటూ బుజ్జిని తరచు వెక్కిరించేది. సోముకు రేపటి గురించి ఆలోచించే అలవాటు లేదు. వర్తమాన క్షణాన్ని మాత్రమే అది ఆస్వాదించేది. భవిష్యత్తు కోసం ఎలాంటి ప్రణాళికా ఉండేది కాదు. దాని బద్ధకం, ముందుచూపు లేకపోవడం దాని జీవితాన్ని ప్రమాదంలోకి నెట్టింది.
అదే అడవిలో సంచరించే కరుడు పాము మాత్రం చాలా జిత్తులమారిది. బలహీనమైన, అజాగ్రత్తగా ఉండే చిన్న జీవులను పట్టుకోవడానికి అది సరైన సమయం కోసం వేచి చూసేది. చలికాలంలో ఆహార కొరత వస్తుందని కరుడుకు తెలుసు. కానీ అది బుజ్జిలాగా ఆహారాన్ని సేకరించడానికి బదులు, బద్ధకస్తులైన జీవులనే లక్ష్యంగా చేసుకుంది. ముఖ్యంగా సోము తొండ అలసత్వం దాని దృష్టిలో పడింది. సోము ఎంత నిర్లక్ష్యంగా ఉంటుందో కరుడు బాగా అర్థం చేసుకుంది.
కొద్ది నెలలు గడిచాయి. అడవిలో చలిగాలులు వీచడం మొదలయ్యాయి. చెట్ల ఆకులన్నీ రాలిపోయాయి, ఆహారం దొరకడం కష్టమైపోయింది. అడవిలోని జీవులు చలికి, ఆకలికి అల్లాడటం ప్రారంభించాయి.
బుజ్జి పేడపురుగు తన ముందుచూపు, శ్రమ ఫలితంగా హాయిగా తన గూటిలో కాలం గడిపింది. దానికి ఎలాంటి ఆహార కొరతా లేదు. తన గూటిలో సురక్షితంగా, వెచ్చగా బుజ్జి ఆ చలికాలాన్ని గడిపింది.
కానీ సోము తొండ పరిస్థితి చాలా దయనీయంగా మారింది. దానికి తినడానికి ఏమీ దొరకలేదు. శీతాకాలం చలిలో కసరత్తులు చేయడానికి దానిలో శక్తి లేదు. ఆకలితో అల్లాడుతూ బయట తిరుగుతుండగా, కరుడు పాము తన ప్రణాళికను అమలు చేసింది. ఆకలితో అలసిపోయిన సోమును కరుడు సులభంగా పట్టుకుంది. తన మృత్యువు కళ్ళ ముందు కనపడగానే సోముకు తన తప్పు అర్థమైంది. ముందుచూపు లేకపోవడం, బద్ధకంగా ఉండటం తనను ఎంత పెద్ద ప్రమాదంలోకి నెట్టిందో అది గ్రహించింది.
సరిగ్గా అదే సమయంలో, తన గూటి నుంచి బయటికి వచ్చిన బుజ్జి, సోము పరిస్థితిని చూసి చలించిపోయింది. సోమును కాపాడాలని బుజ్జికి అనిపించింది. అది వెంటనే ఆకాశం వైపు చూసి, అడవికి రాజు అయిన గరుడను ప్రార్థించింది. 
"మహా ప్రభో గరుడా! ఈ అడవిలో అన్యాయం జరుగుతోంది! సోము తన తప్పు తెలుసుకుంది, కానీ కరుడు దాన్ని కబళించడానికి చూస్తోంది. దయచేసి కాపాడండి!" అని ఆర్తిగా వేడుకుంది.
బుజ్జి ప్రార్థన విని, ఆకాశంలో ఎగురుతున్న గరుడ తన పదునైన చూపులతో క్రిందకు చూసింది. కరుడు సోమును పట్టుకుని కబళించడానికి సిద్ధంగా ఉండటం గమనించింది. గరుడ ఆలస్యం చేయకుండా, ఒక మెరుపులా క్రిందకు దూసుకువచ్చింది. దాని భారీ రెక్కల గాలికి అడవిలో ఉన్న చెట్ల ఆకులు కంపించాయి. కరుడు పక్కనే వచ్చి, భయంకరమైన చూపులతో, 
"ఏయ్ కరుడూ! దాని బద్ధకం నీకు వరం కావచ్చు, కానీ ఈ అడవిలో న్యాయాన్ని నేను కాపాడుతాను! సోము తన తప్పు తెలుసుకుంది, దానికి ఒక అవకాశం ఇవ్వు! లేకపోతే నా కోపానికి గురవుతావు!" అని పెద్దగా హెచ్చరించింది.
గరుడ ఉగ్ర రూపాన్ని చూసి, దాని శక్తికి భయపడి కరుడు వణికిపోయింది. గద్ద మాటలను కాదనలేక, సోమును విడిచిపెట్టి అక్కడి నుంచి జారుకుంది. సోముకు ప్రాణం తిరిగి వచ్చినంత పనైంది. అది గరుడకు, బుజ్జికి కృతజ్ఞతలు చెప్పింది.
ఆ సంఘటన సోము జీవితంలో ఒక మలుపు. ఆ రోజు నుండి సోము పూర్తిగా మారిపోయింది. బద్ధకాన్ని వదిలిపెట్టి, కష్టపడి పని చేయడం నేర్చుకుంది. బుజ్జిని చూసి పొదుపు, ముందుచూపు యొక్క ఆవశ్యకతను అర్థం చేసుకుంది. భవిష్యత్తు అవసరాల కోసం ఆహారాన్ని ముందుగానే పోగుచేసుకోవడం ప్రారంభించింది. అప్పటి నుండి, సోము ఒక బాధ్యత గల జీవిగా మారింది.